stressa

French

Verb

stressa

1. third-person singular past historic of stresser

Anagrams

• tressas

Icelandic

Etymology

Borrowed from English stress.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstrɛsːa/
• Rhymes: -ɛsːa

Verb

stressa (weak verb, third-person singular past indicative stressaði, supine stressað)

1. to stress [with accusative]

Conjugation

stressa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að stressa
supine (sagnbót)		stressað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		stressandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég stressa	við stressum	present (nútíð)	ég stressi	við stressum
	þú stressar	þið stressið		þú stressir	þið stressið
	hann, hún, það stressar	þeir, þær, þau stressa		hann, hún, það stressi	þeir, þær, þau stressi
past (þátíð)	ég stressaði	við stressuðum	past (þátíð)	ég stressaði	við stressuðum
	þú stressaðir	þið stressuðuð		þú stressaðir	þið stressuðuð
	hann, hún, það stressaði	þeir, þær, þau stressuðu		hann, hún, það stressaði	þeir, þær, þau stressuðu
imperative (boðháttur)	stressa (þú)	stressið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	stressaðu	stressiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

stressast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að stressast
supine (sagnbót)		stressast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		stressandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég stressast	við stressumst	present (nútíð)	ég stressist	við stressumst
	þú stressast	þið stressist		þú stressist	þið stressist
	hann, hún, það stressast	þeir, þær, þau stressast		hann, hún, það stressist	þeir, þær, þau stressist
past (þátíð)	ég stressaðist	við stressuðumst	past (þátíð)	ég stressaðist	við stressuðumst
	þú stressaðist	þið stressuðust		þú stressaðist	þið stressuðust
	hann, hún, það stressaðist	þeir, þær, þau stressuðust		hann, hún, það stressaðist	þeir, þær, þau stressuðust
imperative (boðháttur)	stressast (þú)	stressist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	stressastu	stressisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Note: the past participle form stressaður is not used as such, but exists as a pure adjective.

Related terms

• stress
• stressaður

Italian

Verb

stressa

1. inflection of stressare:
   1. third-person singular present indicative
   2. second-person singular imperative

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• stresset

Verb

stressa

1. inflection of stresse:
   1. simple past
   2. past participle

Portuguese

Verb

stressa

1. inflection of stressar:
   1. third-person singular present indicative
   2. second-person singular imperative

Swedish

Etymology

By surface analysis, stress +‎ -a.

Verb

stressa (present stressar, preterite stressade, supine stressat, imperative stressa)

1. to hurry under heavy stress; to move quickly or do things quickly because of being pressured to do so

Conjugation

Conjugation of stressa (weak)

	active		passive
infinitive	stressa		stressas
supine	stressat		stressats
imperative	stressa		—
imper. plural1	stressen		—
	present	past	present	past
indicative	stressar	stressade	stressas	stressades
ind. plural1	stressa	stressade	stressas	stressades
subjunctive2	stresse	stressade	stresses	stressades
present participle		stressande
past participle		stressad

¹ Archaic. ² Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Synonyms

• jäkta
• hasta

Further reading

• stressa in Svenska Akademiens ordböcker

Anagrams

• satsers