strekkja

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstrɛhca/

  Rhymes: -ɛhca

Verb

strekkja (weak verb, third-person singular past indicative strekkti, supine strekkt)

1. to stretch, tighten

Conjugation

strekkja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að strekkja
supine (sagnbót)		strekkt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		strekkjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég strekki	við strekkjum	present (nútíð)	ég strekki	við strekkjum
	þú strekkir	þið strekkið		þú strekkir	þið strekkið
	hann, hún, það strekkir	þeir, þær, þau strekkja		hann, hún, það strekki	þeir, þær, þau strekki
past (þátíð)	ég strekkti	við strekktum	past (þátíð)	ég strekkti	við strekktum
	þú strekktir	þið strekktuð		þú strekktir	þið strekktuð
	hann, hún, það strekkti	þeir, þær, þau strekktu		hann, hún, það strekkti	þeir, þær, þau strekktu
imperative (boðháttur)	strekk (þú)	strekkið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	strekktu	strekkiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

strekkjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að strekkjast
supine (sagnbót)		strekkst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		strekkjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég strekkist	við strekkjumst	present (nútíð)	ég strekkist	við strekkjumst
	þú strekkist	þið strekkist		þú strekkist	þið strekkist
	hann, hún, það strekkist	þeir, þær, þau strekkjast		hann, hún, það strekkist	þeir, þær, þau strekkist
past (þátíð)	ég strekktist	við strekktumst	past (þátíð)	ég strekktist	við strekktumst
	þú strekktist	þið strekktust		þú strekktist	þið strekktust
	hann, hún, það strekktist	þeir, þær, þau strekktust		hann, hún, það strekktist	þeir, þær, þau strekktust
imperative (boðháttur)	strekkst (þú)	strekkist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	strekkstu	strekkisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

strekktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	strekktur	strekkt	strekkt		strekktir	strekktar	strekkt
accusative (þolfall)	strekktan	strekkta	strekkt		strekkta	strekktar	strekkt
dative (þágufall)	strekktum	strekktri	strekktu		strekktum	strekktum	strekktum
genitive (eignarfall)	strekkts	strekktrar	strekkts		strekktra	strekktra	strekktra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	strekkti	strekkta	strekkta		strekktu	strekktu	strekktu
accusative (þolfall)	strekkta	strekktu	strekkta		strekktu	strekktu	strekktu
dative (þágufall)	strekkta	strekktu	strekkta		strekktu	strekktu	strekktu
genitive (eignarfall)	strekkta	strekktu	strekkta		strekktu	strekktu	strekktu

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

• strekka
• strekke
• strekkje

Pronunciation

• IPA^(key): /²strɛçːɑ/

Verb

strekkja (present tense strekkjer, past tense strekte, past participle strekt, present participle strekkjande, imperative strekk)

1. to stretch

Further reading

• “strekkja” in The Nynorsk Dictionary.