stręczyciel

Polish

Etymology

From stręczyć +‎ -ciel.

Pronunciation

• IPA^(key): /strɛnˈt͡ʂɘ.t͡ɕɛl/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɘt͡ɕɛl
• Syllabification: strę‧czy‧ciel

Noun

stręczyciel m pers (female equivalent stręczycielka)

1. pimp, procurer

   Synonyms: rajfur, sutener, alfons, kupler

Declension

Declension of stręczyciel

	singular	plural
nominative	stręczyciel	stręczyciele
genitive	stręczyciela	stręczycieli
dative	stręczycielowi	stręczycielom
accusative	stręczyciela	stręczycieli
instrumental	stręczycielem	stręczycielami
locative	stręczycielu	stręczycielach
vocative	stręczycielu	stręczyciele

Derived terms

adjective

• stręczycielski

 

noun

• stręczycielstwo

 

Related terms

verb

• stręczyć

 

Further reading

• stręczyciel in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• stręczyciel in Polish dictionaries at PWN