strącić

See also: stracić

Polish

From s- +‎ trącić.

strącić pf (imperfective strącać)

(transitive) to knock over (to bump or strike something in such a way as to tip it)
(transitive) to make something precipitate
(intransitive, colloquial) to deduct a certain amount of money from somebody
(reflexive with się) to precipitate (to separate out of a liquid solution into solid form)

Conjugation of strącić pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		strącić
future tense	1^st	strącę			strącimy
	2^nd	strącisz			strącicie
	3^rd	strąci			strącą
	impersonal	strąci się
past tense	1^st	strąciłem, -(e)m strącił	strąciłam, -(e)m strąciła	strąciłom, -(e)m strąciło	strąciliśmy, -(e)śmy strącili	strąciłyśmy, -(e)śmy strąciły
	2^nd	strąciłeś, -(e)ś strącił	strąciłaś, -(e)ś strąciła	strąciłoś, -(e)ś strąciło	strąciliście, -(e)ście strącili	strąciłyście, -(e)ście strąciły
	3^rd	strącił	strąciła	strąciło	strącili	strąciły
	impersonal	strącono
conditional	1^st	strąciłbym, bym strącił	strąciłabym, bym strąciła	strąciłobym, bym strąciło	strącilibyśmy, byśmy strącili	strąciłybyśmy, byśmy strąciły
	2^nd	strąciłbyś, byś strącił	strąciłabyś, byś strąciła	strąciłobyś, byś strąciło	strącilibyście, byście strącili	strąciłybyście, byście strąciły
	3^rd	strąciłby, by strącił	strąciłaby, by strąciła	strąciłoby, by strąciło	strąciliby, by strącili	strąciłyby, by strąciły
	impersonal	strącono by
imperative	1^st	niech strącę			strąćmy
	2^nd	strąć			strąćcie
	3^rd	niech strąci			niech strącą
passive adjectival participle		strącony	strącona	strącone	strąceni	strącone
anterior adverbial participle		strąciwszy
verbal noun		strącenie