stoczyć

Polish

From s- +‎ toczyć.

stoczyć pf (imperfective staczać)

(transitive) to roll downwards
(transitive) to hold, to conduct, to carry out something adversarial (e.g. a battle, a duel, a debate)
(transitive) to eat away at, to break down, to destroy
(reflexive with się) to roll downwards, to be rolled downwards
(reflexive with się) to descend into decadence
Synonym: zdemoralizować się

Conjugation of stoczyć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		stoczyć
future tense	1^st	stoczę			stoczymy
	2^nd	stoczysz			stoczycie
	3^rd	stoczy			stoczą
	impersonal	stoczy się
past tense	1^st	stoczyłem, -(e)m stoczył	stoczyłam, -(e)m stoczyła	stoczyłom, -(e)m stoczyło	stoczyliśmy, -(e)śmy stoczyli	stoczyłyśmy, -(e)śmy stoczyły
	2^nd	stoczyłeś, -(e)ś stoczył	stoczyłaś, -(e)ś stoczyła	stoczyłoś, -(e)ś stoczyło	stoczyliście, -(e)ście stoczyli	stoczyłyście, -(e)ście stoczyły
	3^rd	stoczył	stoczyła	stoczyło	stoczyli	stoczyły
	impersonal	stoczono
conditional	1^st	stoczyłbym, bym stoczył	stoczyłabym, bym stoczyła	stoczyłobym, bym stoczyło	stoczylibyśmy, byśmy stoczyli	stoczyłybyśmy, byśmy stoczyły
	2^nd	stoczyłbyś, byś stoczył	stoczyłabyś, byś stoczyła	stoczyłobyś, byś stoczyło	stoczylibyście, byście stoczyli	stoczyłybyście, byście stoczyły
	3^rd	stoczyłby, by stoczył	stoczyłaby, by stoczyła	stoczyłoby, by stoczyło	stoczyliby, by stoczyli	stoczyłyby, by stoczyły
	impersonal	stoczono by
imperative	1^st	niech stoczę			stoczmy
	2^nd	stocz			stoczcie
	3^rd	niech stoczy			niech stoczą
passive adjectival participle		stoczony	stoczona	stoczone	stoczeni	stoczone
anterior adverbial participle		stoczywszy
verbal noun		stoczenie