stijf

Dutch

Etymology

From Middle Dutch stijf, from Old Dutch *stīf, from Proto-West Germanic *stīf, from Proto-Germanic *stīfaz.

Pronunciation

• Rhymes: -ɛi̯f

• Audio:

  (file)

Adjective

stijf (comparative stijver, superlative stijfst)

1. stiff, rigid

   Na een lange wandeling voelen mijn benen stijf aan. ― After a long walk, my legs feel stiff.

   Dit materiaal is stijver dan ik had verwacht. ― This material is stiffer than I expected.

   Van alle materialen die we hebben getest, was dit het stijfst. ― Of all the materials we tested, this was the stiffest.

2. formalistic, posh

Declension

Declension of stijf
uninflected	stijf
inflected	stijve
comparative	stijver
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		stijf	stijver	het stijfst het stijfste
indefinite	m./f. sing.	stijve	stijvere	stijfste
	n. sing.	stijf	stijver	stijfste
	plural	stijve	stijvere	stijfste
definite		stijve	stijvere	stijfste
partitive		stijfs	stijvers	—

Derived terms

• stijf hardgras
• stijf ijzerhard
• stijfheid
• stijfkop
• stijfsel
• stijve
• stijve naaldvaren

 

Descendants

• Berbice Creole Dutch: stifu
• Negerhollands: stiep
• → Papiamentu: stijf (dated)
• → Sranan Tongo: steif, steifi
  • → Caribbean Javanese: stéfi
  • → Saramaccan: sitéifi

Verb

stijf

1. inflection of stijven:
   1. first-person singular present indicative
   2. (in case of inversion) second-person singular present indicative
   3. imperative