stappa

Icelandic

Etymology

From Old Norse stappa, from Proto-Germanic *stampōną (“to stamp, squeeze, compress”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstahpa/
• Rhymes: -ahpa

Verb

stappa (weak verb, third-person singular past indicative stappaði, supine stappað)

1. to stomp
2. to mash

Conjugation

stappa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að stappa
supine (sagnbót)		stappað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		stappandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég stappa	við stöppum	present (nútíð)	ég stappi	við stöppum
	þú stappar	þið stappið		þú stappir	þið stappið
	hann, hún, það stappar	þeir, þær, þau stappa		hann, hún, það stappi	þeir, þær, þau stappi
past (þátíð)	ég stappaði	við stöppuðum	past (þátíð)	ég stappaði	við stöppuðum
	þú stappaðir	þið stöppuðuð		þú stappaðir	þið stöppuðuð
	hann, hún, það stappaði	þeir, þær, þau stöppuðu		hann, hún, það stappaði	þeir, þær, þau stöppuðu
imperative (boðháttur)	stappa (þú)	stappið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	stappaðu	stappiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

stappast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að stappast
supine (sagnbót)		stappast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		stappandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég stappast	við stöppumst	present (nútíð)	ég stappist	við stöppumst
	þú stappast	þið stappist		þú stappist	þið stappist
	hann, hún, það stappast	þeir, þær, þau stappast		hann, hún, það stappist	þeir, þær, þau stappist
past (þátíð)	ég stappaðist	við stöppuðumst	past (þátíð)	ég stappaðist	við stöppuðumst
	þú stappaðist	þið stöppuðust		þú stappaðist	þið stöppuðust
	hann, hún, það stappaðist	þeir, þær, þau stöppuðust		hann, hún, það stappaðist	þeir, þær, þau stöppuðust
imperative (boðháttur)	stappast (þú)	stappist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	stappastu	stappisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

stappaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	stappaður	stöppuð	stappað		stappaðir	stappaðar	stöppuð
accusative (þolfall)	stappaðan	stappaða	stappað		stappaða	stappaðar	stöppuð
dative (þágufall)	stöppuðum	stappaðri	stöppuðu		stöppuðum	stöppuðum	stöppuðum
genitive (eignarfall)	stappaðs	stappaðrar	stappaðs		stappaðra	stappaðra	stappaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	stappaði	stappaða	stappaða		stöppuðu	stöppuðu	stöppuðu
accusative (þolfall)	stappaða	stöppuðu	stappaða		stöppuðu	stöppuðu	stöppuðu
dative (þágufall)	stappaða	stöppuðu	stappaða		stöppuðu	stöppuðu	stöppuðu
genitive (eignarfall)	stappaða	stöppuðu	stappaða		stöppuðu	stöppuðu	stöppuðu

Noun

stappa f (genitive singular stöppu, nominative plural stöppur)

1. mash

Italian

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstap.pa/
• Rhymes: -appa
• Hyphenation: stàp‧pa

Verb

stappa

1. inflection of stappare:
   1. third-person singular present indicative
   2. second-person singular imperative

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• stappen

Noun

stappa m or f

1. definite feminine singular of stappe

Norwegian Nynorsk

Noun

stappa f

1. definite singular of stappe