staðhæfa
Icelandic
[edit]Pronunciation
[edit]Verb
[edit]staðhæfa (weak verb, third-person singular past indicative staðhæfði, supine staðhæft)
- to assert, to claim [with accusative]
- Synonym: fullyrða
Conjugation
[edit]staðhæfa — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að staðhæfa | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
staðhæft | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
staðhæfandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég staðhæfi | við staðhæfum | present (nútíð) |
ég staðhæfi | við staðhæfum |
| þú staðhæfir | þið staðhæfið | þú staðhæfir | þið staðhæfið | ||
| hann, hún, það staðhæfir | þeir, þær, þau staðhæfa | hann, hún, það staðhæfi | þeir, þær, þau staðhæfi | ||
| past (þátíð) |
ég staðhæfði | við staðhæfðum | past (þátíð) |
ég staðhæfði | við staðhæfðum |
| þú staðhæfðir | þið staðhæfðuð | þú staðhæfðir | þið staðhæfðuð | ||
| hann, hún, það staðhæfði | þeir, þær, þau staðhæfðu | hann, hún, það staðhæfði | þeir, þær, þau staðhæfðu | ||
| imperative (boðháttur) |
staðhæf (þú) | staðhæfið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| staðhæfðu | staðhæfiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
staðhæfður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
Derived terms
[edit]- staðhæfing (“assertion, claim”)