stýfa

Icelandic

Etymology

From Old Norse stýfa (“to cut off, to curtail”), from Proto-Germanic *stūfijaną. Related to stúfr (“a stump”) (modern Icelandic stúfur (“a stump”)).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstiːva/

  Rhymes: -iːva

  Homophone: stífa

Verb

stýfa (weak verb, third-person singular past indicative stýfði, supine stýft)

1. to shorten [with accusative]

Conjugation

stýfa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að stýfa
supine (sagnbót)		stýft
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		stýfandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég stýfi	við stýfum	present (nútíð)	ég stýfi	við stýfum
	þú stýfir	þið stýfið		þú stýfir	þið stýfið
	hann, hún, það stýfir	þeir, þær, þau stýfa		hann, hún, það stýfi	þeir, þær, þau stýfi
past (þátíð)	ég stýfði	við stýfðum	past (þátíð)	ég stýfði	við stýfðum
	þú stýfðir	þið stýfðuð		þú stýfðir	þið stýfðuð
	hann, hún, það stýfði	þeir, þær, þau stýfðu		hann, hún, það stýfði	þeir, þær, þau stýfðu
imperative (boðháttur)	stýf (þú)	stýfið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	stýfðu	stýfiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

stýfast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að stýfast
supine (sagnbót)		stýfst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		stýfandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég stýfist	við stýfumst	present (nútíð)	ég stýfist	við stýfumst
	þú stýfist	þið stýfist		þú stýfist	þið stýfist
	hann, hún, það stýfist	þeir, þær, þau stýfast		hann, hún, það stýfist	þeir, þær, þau stýfist
past (þátíð)	ég stýfðist	við stýfðumst	past (þátíð)	ég stýfðist	við stýfðumst
	þú stýfðist	þið stýfðust		þú stýfðist	þið stýfðust
	hann, hún, það stýfðist	þeir, þær, þau stýfðust		hann, hún, það stýfðist	þeir, þær, þau stýfðust
imperative (boðháttur)	stýfst (þú)	stýfist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	stýfstu	stýfisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

stýfður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	stýfður	stýfð	stýft		stýfðir	stýfðar	stýfð
accusative (þolfall)	stýfðan	stýfða	stýft		stýfða	stýfðar	stýfð
dative (þágufall)	stýfðum	stýfðri	stýfðu		stýfðum	stýfðum	stýfðum
genitive (eignarfall)	stýfðs	stýfðrar	stýfðs		stýfðra	stýfðra	stýfðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	stýfði	stýfða	stýfða		stýfðu	stýfðu	stýfðu
accusative (þolfall)	stýfða	stýfðu	stýfða		stýfðu	stýfðu	stýfðu
dative (þágufall)	stýfða	stýfðu	stýfða		stýfðu	stýfðu	stýfðu
genitive (eignarfall)	stýfða	stýfðu	stýfða		stýfðu	stýfðu	stýfðu

Derived terms

• stýfður
• stýfa af
• stýfa úr