stía

See also: stia

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstiːja/

  Rhymes: -iːja

Etymology 1

From Old Norse stía, stí, from Proto-Germanic *stiją, which could be ultimately from Proto-Indo-European *steyh₂- (“to stiffen”), similar to *stainaz (“stone”). Compare English sty.

Noun

stía f (genitive singular stíu, nominative plural stíur)

1. sty, pen

Declension

Declension of stía (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	stía	stían	stíur	stíurnar
accusative	stíu	stíuna	stíur	stíurnar
dative	stíu	stíunni	stíum	stíunum
genitive	stíu	stíunnar	stía	stíanna

Etymology 2

Verb

stía (weak verb, third-person singular past indicative stíaði, supine stíað)

1. to pen, to keep in a sty [with dative]
2. to separate, to keep apart [with dative]

Conjugation

stía — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að stía
supine (sagnbót)		stíað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		stíandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég stía	við stíum	present (nútíð)	ég stíi	við stíum
	þú stíar	þið stíið		þú stíir	þið stíið
	hann, hún, það stíar	þeir, þær, þau stía		hann, hún, það stíi	þeir, þær, þau stíi
past (þátíð)	ég stíaði	við stíuðum	past (þátíð)	ég stíaði	við stíuðum
	þú stíaðir	þið stíuðuð		þú stíaðir	þið stíuðuð
	hann, hún, það stíaði	þeir, þær, þau stíuðu		hann, hún, það stíaði	þeir, þær, þau stíuðu
imperative (boðháttur)	stía (þú)	stíið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	stíaðu	stíiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

stíast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að stíast
supine (sagnbót)		stíast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		stíandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég stíast	við stíumst	present (nútíð)	ég stíist	við stíumst
	þú stíast	þið stíist		þú stíist	þið stíist
	hann, hún, það stíast	þeir, þær, þau stíast		hann, hún, það stíist	þeir, þær, þau stíist
past (þátíð)	ég stíaðist	við stíuðumst	past (þátíð)	ég stíaðist	við stíuðumst
	þú stíaðist	þið stíuðust		þú stíaðist	þið stíuðust
	hann, hún, það stíaðist	þeir, þær, þau stíuðust		hann, hún, það stíaðist	þeir, þær, þau stíuðust
imperative (boðháttur)	stíast (þú)	stíist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	stíastu	stíisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

stíaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	stíaður	stíuð	stíað		stíaðir	stíaðar	stíuð
accusative (þolfall)	stíaðan	stíaða	stíað		stíaða	stíaðar	stíuð
dative (þágufall)	stíuðum	stíaðri	stíuðu		stíuðum	stíuðum	stíuðum
genitive (eignarfall)	stíaðs	stíaðrar	stíaðs		stíaðra	stíaðra	stíaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	stíaði	stíaða	stíaða		stíuðu	stíuðu	stíuðu
accusative (þolfall)	stíaða	stíuðu	stíaða		stíuðu	stíuðu	stíuðu
dative (þágufall)	stíaða	stíuðu	stíaða		stíuðu	stíuðu	stíuðu
genitive (eignarfall)	stíaða	stíuðu	stíaða		stíuðu	stíuðu	stíuðu