spowodować

Polish

Etymology

From s- +‎ powodować. First attested in 1813.

Pronunciation

• IPA^(key): /spɔ.vɔˈdɔ.vat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔvat͡ɕ
• Syllabification: spo‧wo‧do‧wać

Verb

spowodować pf (imperfective powodować or (rare, obsolete) spowodowywać)

1. (transitive) to cause (to set off an event or action)
2. (transitive, obsolete) to make (to force or be the cause of someone doing something) [with do (+ genitive) or (less frequently) infinitive ‘to do what’]

   Synonym: zmusić

   • 1844-1855, Jędrzej Moraczewski, Dzieje Rzeczypospolitej Polskiej‎^{[2], [3], [4], [5], [6], [7], [8], [9], [10]}, volume 1, page 75:

     Ciągłe napady spowodowały Bolesława, że się znowu na Pomorze z wojskiem wybrał.

     The constant attacks made Bolesław to go to Pomerania with his army again.

   • 1867, Henryk Schmitt, Dzieje Polski XVIII i XIX wieku‎^[11], volume 2, page 398:

     Wszystkie zabiegi, jakie czyniono później po województwach, aby szlachtę spowodować do wiązania się w konfederacją, rozbiły się najzu­pełniej o jej opór stanowczy.

     All the efforts that were later made in the voivodeships to make the nobility join the confederation were completely ruined by their determined resistance.

   • 1894, Sewer (Ignacy Maciejowski), Nafta: powieść‎^{[12], [13], [14]}, volume 3, page 139:

     Co was spowodowało osiąść na roli?

     What made you to settle down in a field?

   • 1908, Szymon Askenazy, Łukasiński‎^[15], volume 2, page 70:

     Chodziło już teraz nie tyle o to, aby popierać dobre chęci Aleksandra, ile o to, aby spowodować go do wypełnienia jego zobowiązań.

     The point now was not so much to support Alexander's good intentions as to make him to fulfill his obligations.

   • 1947, Stanisław Windakiewicz, Jan Kochanowski‎^[16], page 133:

     Mogła się troskać, fra­sować, że się jakoś uspokoić nie umie, ale spowodować go do natychmiastowego posłuchu nie mogła.

     She could be concerned and worried that he couldn't calm down, but she couldn't make him listen immediately.

Conjugation

Conjugation of spowodować pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		spowodować
future tense	1st	spowoduję			spowodujemy
	2nd	spowodujesz			spowodujecie
	3rd	spowoduje			spowodują
	impersonal	spowoduje się
past tense	1st	spowodowałem, -(e)m spowodował	spowodowałam, -(e)m spowodowała	spowodowałom, -(e)m spowodowało	spowodowaliśmy, -(e)śmy spowodowali	spowodowałyśmy, -(e)śmy spowodowały
	2nd	spowodowałeś, -(e)ś spowodował	spowodowałaś, -(e)ś spowodowała	spowodowałoś, -(e)ś spowodowało	spowodowaliście, -(e)ście spowodowali	spowodowałyście, -(e)ście spowodowały
	3rd	spowodował	spowodowała	spowodowało	spowodowali	spowodowały
	impersonal	spowodowano
conditional	1st	spowodowałbym, bym spowodował	spowodowałabym, bym spowodowała	spowodowałobym, bym spowodowało	spowodowalibyśmy, byśmy spowodowali	spowodowałybyśmy, byśmy spowodowały
	2nd	spowodowałbyś, byś spowodował	spowodowałabyś, byś spowodowała	spowodowałobyś, byś spowodowało	spowodowalibyście, byście spowodowali	spowodowałybyście, byście spowodowały
	3rd	spowodowałby, by spowodował	spowodowałaby, by spowodowała	spowodowałoby, by spowodowało	spowodowaliby, by spowodowali	spowodowałyby, by spowodowały
	impersonal	spowodowano by
imperative	1st	niech spowoduję			spowodujmy
	2nd	spowoduj			spowodujcie
	3rd	niech spowoduje			niech spowodują
passive adjectival participle		spowodowany	spowodowana	spowodowane	spowodowani	spowodowane
anterior adverbial participle		spowodowawszy
verbal noun		spowodowanie

Related terms

noun

• powód

 

Further reading

• spowodować in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• spowodować in Polish dictionaries at PWN
• Aleksander Zdanowicz (1861) “spowodować”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1915), “spowodować”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 6, Warsaw, page 327
• spowodować in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego