spontaniczny

Polish

Etymology

Adapted borrowing of Late Latin spontāneus +‎ -ny.

Pronunciation

• IPA^(key): /spɔn.taˈɲit͡ʂ.nɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂnɘ
• Syllabification: spon‧ta‧nicz‧ny

Adjective

spontaniczny (comparative bardziej spontaniczny, superlative najbardziej spontaniczny, derived adverb spontanicznie)

1. spontaneous, voluntary (self-generated; happening without any apparent external cause)

   Synonym: samorzutny

2. spontaneous (arising from a momentary impulse)

   Synonym: odruchowy

Declension

Declension of spontaniczny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	spontaniczny		spontaniczna	spontaniczne	spontaniczni	spontaniczne
genitive	spontanicznego		spontanicznej	spontanicznego	spontanicznych
dative	spontanicznemu		spontanicznej	spontanicznemu	spontanicznym
accusative	spontanicznego	spontaniczny	spontaniczną	spontaniczne	spontanicznych	spontaniczne
instrumental	spontanicznym		spontaniczną	spontanicznym	spontanicznymi
locative	spontanicznym		spontanicznej	spontanicznym	spontanicznych

Derived terms

noun

• spontaniczność

Further reading

• spontaniczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• spontaniczny in Polish dictionaries at PWN