Jump to content

spolić

From Wiktionary, the free dictionary

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From spół- +‎ -ić. First attested in the 16th century.[1][2]

Pronunciation

[edit]
 

Verb

[edit]

spolić pf (imperfective spolać)

  1. (transitive, obsolete) to unite, to join
  2. (reflexive with się, obsolete) to be united, to be joined

Conjugation

[edit]
Conjugation of spolić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive spolić
future tense 1st spolę spolimy
2nd spolisz spolicie
3rd spoli spolą
impersonal spoli się
past tense 1st spoliłem,
-(e)m spolił
spoliłam,
-(e)m spoliła
spoliłom,
-(e)m spoliło
spoliliśmy,
-(e)śmy spolili
spoliłyśmy,
-(e)śmy spoliły
2nd spoliłeś,
-(e)ś spolił
spoliłaś,
-(e)ś spoliła
spoliłoś,
-(e)ś spoliło
spoliliście,
-(e)ście spolili
spoliłyście,
-(e)ście spoliły
3rd spolił spoliła spoliło spolili spoliły
impersonal spolono
conditional 1st spoliłbym,
bym spolił
spoliłabym,
bym spoliła
spoliłobym,
bym spoliło
spolilibyśmy,
byśmy spolili
spoliłybyśmy,
byśmy spoliły
2nd spoliłbyś,
byś spolił
spoliłabyś,
byś spoliła
spoliłobyś,
byś spoliło
spolilibyście,
byście spolili
spoliłybyście,
byście spoliły
3rd spoliłby,
by spolił
spoliłaby,
by spoliła
spoliłoby,
by spoliło
spoliliby,
by spolili
spoliłyby,
by spoliły
impersonal spolono by
imperative 1st niech spolę spolmy
2nd spol spolcie
3rd niech spoli niech spolą
passive adjectival participle spolony spolona spolone spoleni spolone
anterior adverbial participle spoliwszy
verbal noun spolenie

Derived terms

[edit]
verbs

References

[edit]
  1. ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “spolić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  2. ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “spolić sie”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]

Further reading

[edit]