spegla

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈspeikla/
• Rhymes: -eikla

Etymology 1

From the noun spegill (“mirror”).

Verb

spegla (weak verb, third-person singular past indicative speglaði, supine speglað)

1. (transitive, with accusative) to reflect, to mirror (to present an identical, albeit reversed, image)
2. (reflexive, with accusative) to look at oneself in a mirror

Conjugation

spegla — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að spegla
supine (sagnbót)		speglað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		speglandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég spegla	við speglum	present (nútíð)	ég spegli	við speglum
	þú speglar	þið speglið		þú speglir	þið speglið
	hann, hún, það speglar	þeir, þær, þau spegla		hann, hún, það spegli	þeir, þær, þau spegli
past (þátíð)	ég speglaði	við spegluðum	past (þátíð)	ég speglaði	við spegluðum
	þú speglaðir	þið spegluðuð		þú speglaðir	þið spegluðuð
	hann, hún, það speglaði	þeir, þær, þau spegluðu		hann, hún, það speglaði	þeir, þær, þau spegluðu
imperative (boðháttur)	spegla (þú)	speglið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	speglaðu	spegliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

speglast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að speglast
supine (sagnbót)		speglast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		speglandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég speglast	við speglumst	present (nútíð)	ég speglist	við speglumst
	þú speglast	þið speglist		þú speglist	þið speglist
	hann, hún, það speglast	þeir, þær, þau speglast		hann, hún, það speglist	þeir, þær, þau speglist
past (þátíð)	ég speglaðist	við spegluðumst	past (þátíð)	ég speglaðist	við spegluðumst
	þú speglaðist	þið spegluðust		þú speglaðist	þið spegluðust
	hann, hún, það speglaðist	þeir, þær, þau spegluðust		hann, hún, það speglaðist	þeir, þær, þau spegluðust
imperative (boðháttur)	speglast (þú)	speglist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	speglastu	speglisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

speglaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	speglaður	spegluð	speglað		speglaðir	speglaðar	spegluð
accusative (þolfall)	speglaðan	speglaða	speglað		speglaða	speglaðar	spegluð
dative (þágufall)	spegluðum	speglaðri	spegluðu		spegluðum	spegluðum	spegluðum
genitive (eignarfall)	speglaðs	speglaðrar	speglaðs		speglaðra	speglaðra	speglaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	speglaði	speglaða	speglaða		spegluðu	spegluðu	spegluðu
accusative (þolfall)	speglaða	spegluðu	speglaða		spegluðu	spegluðu	spegluðu
dative (þágufall)	speglaða	spegluðu	speglaða		spegluðu	spegluðu	spegluðu
genitive (eignarfall)	speglaða	spegluðu	speglaða		spegluðu	spegluðu	spegluðu

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

spegla

1. inflection of spegill:
   1. indefinite accusative plural
   2. indefinite genitive plural

Old Norse

Noun

spegla

1. accusative/genitive plural indefinite of spegill

Swedish

Etymology

spegel (“mirror”) +‎ -a

Verb

spegla (present speglar, preterite speglade, supine speglat, imperative spegla)

1. to reflect
2. to mirror (literally or figuratively)

Conjugation

Conjugation of spegla (weak)

	Active		Passive
Infinitive	spegla		speglas
Supine	speglat		speglats
Imperative	spegla		—
Imper. plural1	speglen		—
	Present	Past	Present	Past
Indicative	speglar	speglade	speglas	speglades
Ind. plural1	spegla	speglade	speglas	speglades
Subjunctive2	spegle	speglade	spegles	speglades
	Participles
Present participle	speglande
Past participle	speglad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Derived terms

• spegling
• avspegla
• förespegla
• återspegla

References

• spegla in Svensk ordbok (SO)
• spegla in Svenska Akademiens ordlista (SAOL)
• spegla in Svenska Akademiens ordbok (SAOB)