spękać

Polish

Etymology

From s- +‎ pękać.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈspɛŋ.kat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛŋkat͡ɕ
• Syllabification: spę‧kać

Verb

spękać pf

1. (intransitive) to craze, to crack in many places

Conjugation

Conjugation of spękać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		spękać
future tense	1st	spękam			spękamy
	2nd	spękasz			spękacie
	3rd	spęka			spękają
	impersonal	spęka się
past tense	1st	spękałem, -(e)m spękał	spękałam, -(e)m spękała	spękałom, -(e)m spękało	spękaliśmy, -(e)śmy spękali	spękałyśmy, -(e)śmy spękały
	2nd	spękałeś, -(e)ś spękał	spękałaś, -(e)ś spękała	spękałoś, -(e)ś spękało	spękaliście, -(e)ście spękali	spękałyście, -(e)ście spękały
	3rd	spękał	spękała	spękało	spękali	spękały
	impersonal	spękano
conditional	1st	spękałbym, bym spękał	spękałabym, bym spękała	spękałobym, bym spękało	spękalibyśmy, byśmy spękali	spękałybyśmy, byśmy spękały
	2nd	spękałbyś, byś spękał	spękałabyś, byś spękała	spękałobyś, byś spękało	spękalibyście, byście spękali	spękałybyście, byście spękały
	3rd	spękałby, by spękał	spękałaby, by spękała	spękałoby, by spękało	spękaliby, by spękali	spękałyby, by spękały
	impersonal	spękano by
imperative	1st	niech spękam			spękajmy
	2nd	spękaj			spękajcie
	3rd	niech spęka			niech spękają
passive adjectival participle		spękany	spękana	spękane	spękani	spękane
anterior adverbial participle		spękawszy
verbal noun		spękanie

Further reading

• spękać in Polish dictionaries at PWN