spýta

Faroese

Verb

spýta (third person singular past indicative spýtti, third person plural past indicative spýtt, supine spýtt)

1. to spit

Conjugation

Conjugation of spýta (group v-2)
infinitive	spýta
supine	spýtt
participle (a39)1	spýtandi	spýttur
	present	past
first singular	spýti	spýtti
second singular	spýtir	spýtti
third singular	spýtir	spýtti
plural	spýta	spýttu
	imperative
singular	spýt!
plural	spýtið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Pronunciation

• Rhymes: -iːta

Etymology 1

Noun

spýta f (genitive singular spýtu, nominative plural spýtur)

1. spit, skewer

Declension

Declension of spýta (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	spýta	spýtan	spýtur	spýturnar
accusative	spýtu	spýtuna	spýtur	spýturnar
dative	spýtu	spýtunni	spýtum	spýtunum
genitive	spýtu	spýtunnar	spýta	spýtanna

Etymology 2

Verb

spýta (weak verb, third-person singular past indicative spýtti, supine spýtt)

1. to spit, to skewer
2. to spit

   Hann spýtti brjóskinu út úr sér.

   He spat out the gristle.

Conjugation

spýta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að spýta
supine (sagnbót)		spýtt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		spýtandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég spýti	við spýtum	present (nútíð)	ég spýti	við spýtum
	þú spýtir	þið spýtið		þú spýtir	þið spýtið
	hann, hún, það spýtir	þeir, þær, þau spýta		hann, hún, það spýti	þeir, þær, þau spýti
past (þátíð)	ég spýtti	við spýttum	past (þátíð)	ég spýtti	við spýttum
	þú spýttir	þið spýttuð		þú spýttir	þið spýttuð
	hann, hún, það spýtti	þeir, þær, þau spýttu		hann, hún, það spýtti	þeir, þær, þau spýttu
imperative (boðháttur)	spýt (þú)	spýtið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	spýttu	spýtiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

spýtast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að spýtast
supine (sagnbót)		spýst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		spýtandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég spýtist	við spýtumst	present (nútíð)	ég spýtist	við spýtumst
	þú spýtist	þið spýtist		þú spýtist	þið spýtist
	hann, hún, það spýtist	þeir, þær, þau spýtast		hann, hún, það spýtist	þeir, þær, þau spýtist
past (þátíð)	ég spýttist	við spýttumst	past (þátíð)	ég spýttist	við spýttumst
	þú spýttist	þið spýttust		þú spýttist	þið spýttust
	hann, hún, það spýttist	þeir, þær, þau spýttust		hann, hún, það spýttist	þeir, þær, þau spýttust
imperative (boðháttur)	spýst (þú)	spýtist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	spýstu	spýtisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.