spíra

See also: spira, Spira, and Spirą

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈspiːra/
• Rhymes: -iːra

Etymology 1

From Old Norse spíra (“reed; stalk; thin tree-shoot”), from Proto-Germanic *spīrǭ (“peak; point; tip; stalk”). More at spire.

Noun

spíra f (genitive singular spíru, nominative plural spírur)

1. sprout, shoot; seedling

   Synonyms: angi, sproti

2. spire

   Synonym: turnspíra

Declension

Declension of spíra (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	spíra	spíran	spírur	spírurnar
accusative	spíru	spíruna	spírur	spírurnar
dative	spíru	spírunni	spírum	spírunum
genitive	spíru	spírunnar	spíra	spíranna

Derived terms

• turnspíra

Verb

spíra

1. (intransitive) to sprout

   Synonym: bruma

Conjugation

spíra – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að spíra
supine sagnbót		spírað
present participle lýsingarháttur nútíðar		spírandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	spíra	spíraði		spíri	spíraði
	þú	spírar	spíraðir		spírir	spíraðir
	hann, hún, það	spírar	spíraði		spíri	spíraði
plural	við	spírum	spíruðum		spírum	spíruðum
	þið	spírið	spíruðuð		spírið	spíruðuð
	þeir, þær, þau	spíra	spíruðu		spíri	spíruðu
		imperative boðháttur
singular	þú	spíra (þú), spíraðu
plural	þið	spírið (þið), spíriði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

spírast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að spírast
supine sagnbót		spírast
present participle lýsingarháttur nútíðar		spírandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	spírast	spíraðist		spírist	spíraðist
	þú	spírast	spíraðist		spírist	spíraðist
	hann, hún, það	spírast	spíraðist		spírist	spíraðist
plural	við	spírumst	spíruðumst		spírumst	spíruðumst
	þið	spírist	spíruðust		spírist	spíruðust
	þeir, þær, þau	spírast	spíruðust		spírist	spíruðust
		imperative boðháttur
singular	þú	spírast (þú), spírastu
plural	þið	spírist (þið), spíristi1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

spíraður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	spíraður	spíruð	spírað	spíraðir	spíraðar	spíruð
accusative (þolfall)	spíraðan	spíraða	spírað	spíraða	spíraðar	spíruð
dative (þágufall)	spíruðum	spíraðri	spíruðu	spíruðum	spíruðum	spíruðum
genitive (eignarfall)	spíraðs	spíraðrar	spíraðs	spíraðra	spíraðra	spíraðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	spíraði	spíraða	spíraða	spíruðu	spíruðu	spíruðu
accusative (þolfall)	spíraða	spíruðu	spíraða	spíruðu	spíruðu	spíruðu
dative (þágufall)	spíraða	spíruðu	spíraða	spíruðu	spíruðu	spíruðu
genitive (eignarfall)	spíraða	spíruðu	spíraða	spíruðu	spíruðu	spíruðu

Etymology 2

Noun

spíra

1. indefinite accusative singular of spíri
2. indefinite dative singular of spíri
3. indefinite genitive singular of spíri

Anagrams

• París

Old Norse

Noun

spíra f (genitive spíra, plural spírur)

1. tube
2. (ecclesiastical) vessel, cup

Declension

Declension of spíra (weak ōn-stem)

feminine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	spíra	spíran	spírur	spírurnar
accusative	spíru	spíruna	spírur	spírurnar
dative	spíru	spírunni	spírum	spírunum
genitive	spíru	spírunnar	spírna	spírnanna