snoeven

Dutch

Etymology

Variant of snuiven.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsnu.və(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: snoe‧ven
• Rhymes: -uvən

Verb

snoeven

1. (intransitive) to brag, to boast

   Synonyms: bluffen, pochen, opscheppen

Conjugation

Conjugation of snoeven (weak)
infinitive	snoeven
past singular	snoefde
past participle	gesnoefd
infinitive	snoeven
gerund	snoeven n
	present tense	past tense
1st person singular	snoef	snoefde
2nd person sing. (jij)	snoeft, snoef2	snoefde
2nd person sing. (u)	snoeft	snoefde
2nd person sing. (gij)	snoeft	snoefde
3rd person singular	snoeft	snoefde
plural	snoeven	snoefden
subjunctive sing.1	snoeve	snoefde
subjunctive plur.1	snoeven	snoefden
imperative sing.	snoef
imperative plur.1	snoeft
participles	snoevend	gesnoefd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• snoever