smjúga

See also: smjuga

Icelandic

Etymology

From Old Norse smjúga, from Proto-Germanic *smeuganą.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsmjuːa/
• Rhymes: -uːa

Verb

smjúga (strong verb, third-person singular past indicative smaug, third-person plural past indicative smugu, supine smogið)

1. to creep (through an entrance), to slip in

Conjugation

smjúga — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að smjúga
supine (sagnbót)		smogið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		smjúgandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég smýg	við smjúgum	present (nútíð)	ég smjúgi	við smjúgum
	þú smýgur	þið smjúgið		þú smjúgir	þið smjúgið
	hann, hún, það smýgur	þeir, þær, þau smjúga		hann, hún, það smjúgi	þeir, þær, þau smjúgi
past (þátíð)	ég smaug	við smugum	past (þátíð)	ég smygi	við smygjum
	þú smaugst	þið smuguð		þú smygir	þið smygjuð
	hann, hún, það smaug	þeir, þær, þau smugu		hann, hún, það smygi	þeir, þær, þau smygju
imperative (boðháttur)	smjúg (þú)	smjúgið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	smjúgðu	smjúgiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

smoginn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	smoginn	smogin	smogið		smognir	smognar	smogin
accusative (þolfall)	smoginn	smogna	smogið		smogna	smognar	smogin
dative (þágufall)	smognum	smoginni	smognu		smognum	smognum	smognum
genitive (eignarfall)	smogins	smoginnar	smogins		smoginna	smoginna	smoginna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	smogni	smogna	smogna		smognu	smognu	smognu
accusative (þolfall)	smogna	smognu	smogna		smognu	smognu	smognu
dative (þágufall)	smogna	smognu	smogna		smognu	smognu	smognu
genitive (eignarfall)	smogna	smognu	smogna		smognu	smognu	smognu

Derived terms

• smjúga gegnum (“to slip through, to penetrate”)

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *smeuganą. Related to smock, which see for some more information.

Verb

smjúga

1. to creep through (a hole, or opening, or narrow space)
2. to put on (a garment which has a hole for the head)

Conjugation

Conjugation of smjúga — active (strong class 2)

infinitive	smjúga
present participle	smjúgandi
past participle	smoginn
indicative	present	past
1st-person singular	smýg	smó, smaug
2nd-person singular	smýgr	smótt, smaugt
3rd-person singular	smýgr	smó, smaug
1st-person plural	smjúgum	smugum
2nd-person plural	smjúgið	smuguð
3rd-person plural	smjúga	smugu
subjunctive	present	past
1st-person singular	smjúga	smyga
2nd-person singular	smjúgir	smygir
3rd-person singular	smjúgi	smygi
1st-person plural	smjúgim	smygim
2nd-person plural	smjúgið	smygið
3rd-person plural	smjúgi	smygi
imperative	present
2nd-person singular	smjúg
1st-person plural	smjúgum
2nd-person plural	smjúgið

Conjugation of smjúga — mediopassive (strong class 2)

infinitive	smjúgask
present participle	smjúgandisk
past participle	smogizk
indicative	present	past
1st-person singular	smjúgumk	smugumk
2nd-person singular	smýgsk	smózk, smaugzk
3rd-person singular	smýgsk	smósk, smaugsk
1st-person plural	smjúgumsk	smugumsk
2nd-person plural	smjúgizk	smuguzk
3rd-person plural	smjúgask	smugusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	smjúgumk	smygumk
2nd-person singular	smjúgisk	smygisk
3rd-person singular	smjúgisk	smygisk
1st-person plural	smjúgimsk	smygimsk
2nd-person plural	smjúgizk	smygizk
3rd-person plural	smjúgisk	smygisk
imperative	present
2nd-person singular	smjúgsk
1st-person plural	smjúgumsk
2nd-person plural	smjúgizk

Related terms

• smokka
• smokkr

Descendants

• Icelandic: smjúga
• Faroese: smúgva
• Norwegian Nynorsk: smyge
• Old Swedish: smiūgha
  • Swedish: smyga
• Danish: smyge