sluikstorten

Dutch

Etymology

From sluiken (“smuggle”) +‎ storten (“to dump”).

Pronunciation

• (Belgium) IPA^(key): /ˈslœk.stɔr.tən/
• (Netherlands) IPA^(key): /ˈslœy̯k.stɔr.tə/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: sluik‧stor‧ten

Verb

sluikstorten

1. (Belgium) to dispose of waste illegally

Conjugation

Conjugation of sluikstorten (weak)
infinitive	sluikstorten
past singular	sluikstortte
past participle	gesluikstort
infinitive	sluikstorten
gerund	sluikstorten n
	present tense	past tense
1st person singular	sluikstort	sluikstortte
2nd person sing. (jij)	sluikstort	sluikstortte
2nd person sing. (u)	sluikstort	sluikstortte
2nd person sing. (gij)	sluikstort	sluikstortte
3rd person singular	sluikstort	sluikstortte
plural	sluikstorten	sluikstortten
subjunctive sing.1	sluikstorte	sluikstortte
subjunctive plur.1	sluikstorten	sluikstortten
imperative sing.	sluikstort
imperative plur.1	sluikstort
participles	sluikstortend	gesluikstort
1) Archaic.

Derived terms

• sluikstorter

Noun

sluikstorten

1. plural of sluikstort