slokken

Dutch

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔkən

Etymology 1

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

slokken

1. plural of slok

Etymology 2

From Middle Dutch slocken, from Proto-Germanic *slukkēn-, from Proto-Indo-European *(s)lug-.

Verb

slokken

1. to swallow gluttonously

Conjugation

Conjugation of slokken (weak)
infinitive	slokken
past singular	slokte
past participle	geslokt
infinitive	slokken
gerund	slokken n
	present tense	past tense
1st person singular	slok	slokte
2nd person sing. (jij)	slokt, slok2	slokte
2nd person sing. (u)	slokt	slokte
2nd person sing. (gij)	slokt	slokte
3rd person singular	slokt	slokte
plural	slokken	slokten
subjunctive sing.1	slokke	slokte
subjunctive plur.1	slokken	slokten
imperative sing.	slok
imperative plur.1	slokt
participles	slokkend	geslokt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Negerhollands: sloek, slok