sleikja

Faroese

Etymology

From Old Norse sleikja, from Proto-Germanic *laigōną, from Proto-Indo-European *leyǵʰ-.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈslaiːt͡ʃa/
• Rhymes: -aiːt͡ʃa

Verb

sleikja (third person singular past indicative sleikti, slokti, third person plural past indicative sleiktu, sloktu, supine sleikt, slokt)

1. to lick

Conjugation

Conjugation of sleikja (group v-11)

infinitive	sleikja
supine	sleikt
	present	past
first singular	sleiki	sleikti
second singular	sleikir	sleikti
third singular	sleikir	sleikti
plural	sleikja	sleiktu
participle (a5)1	sleikjandi	sleiktur
	imperative
singular	sleik!
plural	sleikið!

¹Only the past participle being declined.

Conjugation of sleikja (group v-15)

infinitive	sleikja
supine	slokt
	present	past
first singular	sleiki	slokti
second singular	sleikir	slokti
third singular	sleikir	slokti
plural	sleikja	sloktu
participle (a5)1	sleikjandi	sloktur
	imperative
singular	sleikj!
plural	sleikjið!

¹Only the past participle being declined.

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstleiːca/
• Rhymes: -eiːca

Etymology 1

From Old Norse sleikja, from Proto-Germanic *laigōną, from Proto-Indo-European *leyǵʰ-.

Verb

sleikja (weak verb, third-person singular past indicative sleikti, supine sleikt)

1. to lick

Conjugation

sleikja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að sleikja
supine (sagnbót)		sleikt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		sleikjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég sleiki	við sleikjum	present (nútíð)	ég sleiki	við sleikjum
	þú sleikir	þið sleikið		þú sleikir	þið sleikið
	hann, hún, það sleikir	þeir, þær, þau sleikja		hann, hún, það sleiki	þeir, þær, þau sleiki
past (þátíð)	ég sleikti	við sleiktum	past (þátíð)	ég sleikti	við sleiktum
	þú sleiktir	þið sleiktuð		þú sleiktir	þið sleiktuð
	hann, hún, það sleikti	þeir, þær, þau sleiktu		hann, hún, það sleikti	þeir, þær, þau sleiktu
imperative (boðháttur)	sleik (þú)	sleikið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	sleiktu	sleikiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

sleikjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að sleikjast
supine (sagnbót)		sleikst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		sleikjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég sleikist	við sleikjumst	present (nútíð)	ég sleikist	við sleikjumst
	þú sleikist	þið sleikist		þú sleikist	þið sleikist
	hann, hún, það sleikist	þeir, þær, þau sleikjast		hann, hún, það sleikist	þeir, þær, þau sleikist
past (þátíð)	ég sleiktist	við sleiktumst	past (þátíð)	ég sleiktist	við sleiktumst
	þú sleiktist	þið sleiktust		þú sleiktist	þið sleiktust
	hann, hún, það sleiktist	þeir, þær, þau sleiktust		hann, hún, það sleiktist	þeir, þær, þau sleiktust
imperative (boðháttur)	sleikst (þú)	sleikist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	sleikstu	sleikisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

sleiktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sleiktur	sleikt	sleikt		sleiktir	sleiktar	sleikt
accusative (þolfall)	sleiktan	sleikta	sleikt		sleikta	sleiktar	sleikt
dative (þágufall)	sleiktum	sleiktri	sleiktu		sleiktum	sleiktum	sleiktum
genitive (eignarfall)	sleikts	sleiktrar	sleikts		sleiktra	sleiktra	sleiktra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sleikti	sleikta	sleikta		sleiktu	sleiktu	sleiktu
accusative (þolfall)	sleikta	sleiktu	sleikta		sleiktu	sleiktu	sleiktu
dative (þágufall)	sleikta	sleiktu	sleikta		sleiktu	sleiktu	sleiktu
genitive (eignarfall)	sleikta	sleiktu	sleikta		sleiktu	sleiktu	sleiktu

Derived terms

• sleikja (noun)
• sleikur

Etymology 2

Noun

sleikja f (genitive singular sleikju, nominative plural sleikjur)

1. a kitchen utensil used to remove a baking mix from a bowl; a scrape

Declension

Declension of sleikja (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	sleikja	sleikjan	sleikjur	sleikjurnar
accusative	sleikju	sleikjuna	sleikjur	sleikjurnar
dative	sleikju	sleikjunni	sleikjum	sleikjunum
genitive	sleikju	sleikjunnar	sleikja	sleikjanna