slægja

Icelandic

Etymology 1

Noun

slægja f (genitive singular slægju, nominative plural slægjur)

1. (uncountable) newly-harvested grass
2. (countable) harvest of grass

Declension

Declension of slægja (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	slægja	slægjan	slægjur	slægjurnar
accusative	slægju	slægjuna	slægjur	slægjurnar
dative	slægju	slægjunni	slægjum	slægjunum
genitive	slægju	slægjunnar	slægna, slægja	slægnanna, slægjanna

Etymology 2

From Old Norse slœgja, from Proto-Germanic *slōgijōną.

Verb

slægja (weak verb, third-person singular past indicative slægði, supine slægt)

1. to gut (e.g. a fish)

Conjugation

slægja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að slægja
supine (sagnbót)		slægt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		slægjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég slægi	við slægjum	present (nútíð)	ég slægi	við slægjum
	þú slægir	þið slægið		þú slægir	þið slægið
	hann, hún, það slægir	þeir, þær, þau slægja		hann, hún, það slægi	þeir, þær, þau slægi
past (þátíð)	ég slægði	við slægðum	past (þátíð)	ég slægði	við slægðum
	þú slægðir	þið slægðuð		þú slægðir	þið slægðuð
	hann, hún, það slægði	þeir, þær, þau slægðu		hann, hún, það slægði	þeir, þær, þau slægðu
imperative (boðháttur)	slæg (þú)	slægið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	slægðu	slægiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

slægjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að slægjast
supine (sagnbót)		slægst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		slægjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég slægist	við slægjumst	present (nútíð)	ég slægist	við slægjumst
	þú slægist	þið slægist		þú slægist	þið slægist
	hann, hún, það slægist	þeir, þær, þau slægjast		hann, hún, það slægist	þeir, þær, þau slægist
past (þátíð)	ég slægðist	við slægðumst	past (þátíð)	ég slægðist	við slægðumst
	þú slægðist	þið slægðust		þú slægðist	þið slægðust
	hann, hún, það slægðist	þeir, þær, þau slægðust		hann, hún, það slægðist	þeir, þær, þau slægðust
imperative (boðháttur)	slægst (þú)	slægist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	slægstu	slægisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

slægður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	slægður	slægð	slægt		slægðir	slægðar	slægð
accusative (þolfall)	slægðan	slægða	slægt		slægða	slægðar	slægð
dative (þágufall)	slægðum	slægðri	slægðu		slægðum	slægðum	slægðum
genitive (eignarfall)	slægðs	slægðrar	slægðs		slægðra	slægðra	slægðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	slægði	slægða	slægða		slægðu	slægðu	slægðu
accusative (þolfall)	slægða	slægðu	slægða		slægðu	slægðu	slægðu
dative (þágufall)	slægða	slægðu	slægða		slægðu	slægðu	slægðu
genitive (eignarfall)	slægða	slægðu	slægða		slægðu	slægðu	slægðu

Further reading

• “slægja” in the Dictionary of Modern Icelandic (in Icelandic) and ISLEX (in the Nordic languages)