slægja

Icelandic

Etymology 1

Noun

slægja f (genitive singular slægju, nominative plural slægjur)

1. (uncountable) newly-harvested grass
2. (countable) harvest of grass

Declension

Declension of slægja (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	slægja	slægjan	slægjur	slægjurnar
accusative	slægju	slægjuna	slægjur	slægjurnar
dative	slægju	slægjunni	slægjum	slægjunum
genitive	slægju	slægjunnar	slægna, slægja	slægnanna, slægjanna

Etymology 2

From Old Norse slœgja, from Proto-Germanic *slōgijōną.

Verb

slægja (weak verb, third-person singular past indicative slægði, supine slægt)

1. to gut (e.g. a fish)

Conjugation

slægja – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að slægja
supine sagnbót		slægt
present participle lýsingarháttur nútíðar		slægjandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	slægi	slægði		slægi	slægði
	þú	slægir	slægðir		slægir	slægðir
	hann, hún, það	slægir	slægði		slægi	slægði
plural	við	slægjum	slægðum		slægjum	slægðum
	þið	slægið	slægðuð		slægið	slægðuð
	þeir, þær, þau	slægja	slægðu		slægi	slægðu
		imperative boðháttur
singular	þú	slæg (þú), slægðu
plural	þið	slægið (þið), slægiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

slægjast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að slægjast
supine sagnbót		slægst
present participle lýsingarháttur nútíðar		slægjandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	slægist	slægðist		slægist	slægðist
	þú	slægist	slægðist		slægist	slægðist
	hann, hún, það	slægist	slægðist		slægist	slægðist
plural	við	slægjumst	slægðumst		slægjumst	slægðumst
	þið	slægist	slægðust		slægist	slægðust
	þeir, þær, þau	slægjast	slægðust		slægist	slægðust
		imperative boðháttur
singular	þú	slægst (þú), slægstu
plural	þið	slægist (þið), slægisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

slægður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	slægður	slægð	slægt	slægðir	slægðar	slægð
accusative (þolfall)	slægðan	slægða	slægt	slægða	slægðar	slægð
dative (þágufall)	slægðum	slægðri	slægðu	slægðum	slægðum	slægðum
genitive (eignarfall)	slægðs	slægðrar	slægðs	slægðra	slægðra	slægðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	slægði	slægða	slægða	slægðu	slægðu	slægðu
accusative (þolfall)	slægða	slægðu	slægða	slægðu	slægðu	slægðu
dative (þágufall)	slægða	slægðu	slægða	slægðu	slægðu	slægðu
genitive (eignarfall)	slægða	slægðu	slægða	slægðu	slægðu	slægðu

Further reading

• “slægja” in the Dictionary of Modern Icelandic (in Icelandic) and ISLEX (in the Nordic languages)