Jump to content

skusić

From Wiktionary, the free dictionary

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From s- +‎ kusić.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈsku.ɕit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -uɕit͡ɕ
  • Syllabification: sku‧sić

Verb

[edit]

skusić pf (imperfective kusić)

  1. (transitive) to tempt, to lure

Conjugation

[edit]
Conjugation of skusić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive skusić
future tense 1st skuszę skusimy
2nd skusisz skusicie
3rd skusi skuszą
impersonal skusi się
past tense 1st skusiłem,
-(e)m skusił
skusiłam,
-(e)m skusiła
skusiłom,
-(e)m skusiło
skusiliśmy,
-(e)śmy skusili
skusiłyśmy,
-(e)śmy skusiły
2nd skusiłeś,
-(e)ś skusił
skusiłaś,
-(e)ś skusiła
skusiłoś,
-(e)ś skusiło
skusiliście,
-(e)ście skusili
skusiłyście,
-(e)ście skusiły
3rd skusił skusiła skusiło skusili skusiły
impersonal skuszono
conditional 1st skusiłbym,
bym skusił
skusiłabym,
bym skusiła
skusiłobym,
bym skusiło
skusilibyśmy,
byśmy skusili
skusiłybyśmy,
byśmy skusiły
2nd skusiłbyś,
byś skusił
skusiłabyś,
byś skusiła
skusiłobyś,
byś skusiło
skusilibyście,
byście skusili
skusiłybyście,
byście skusiły
3rd skusiłby,
by skusił
skusiłaby,
by skusiła
skusiłoby,
by skusiło
skusiliby,
by skusili
skusiłyby,
by skusiły
impersonal skuszono by
imperative 1st niech skuszę skuśmy
2nd skuś skuście
3rd niech skusi niech skuszą
passive adjectival participle skuszony skuszona skuszone skuszeni skuszone
anterior adverbial participle skusiwszy
verbal noun skuszenie

Further reading

[edit]
  • skusić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • skusić in Polish dictionaries at PWN