skurwić

Polish

Etymology

From s- +‎ kurwić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈskur.vit͡ɕ/
• Rhymes: -urvit͡ɕ
• Syllabification: skur‧wić

Verb

skurwić pf (imperfective kurwić)

1. (reflexive with się, vulgar) to slut oneself, to whore oneself out

   Synonyms: puścić się, zeszmacić się

2. (reflexive with się, vulgar) to debase oneself in order to gain money

Conjugation

Conjugation of skurwić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		skurwić
future tense	1st	skurwię			skurwimy
	2nd	skurwisz			skurwicie
	3rd	skurwi			skurwią
	impersonal	skurwi się
past tense	1st	skurwiłem, -(e)m skurwił	skurwiłam, -(e)m skurwiła	skurwiłom, -(e)m skurwiło	skurwiliśmy, -(e)śmy skurwili	skurwiłyśmy, -(e)śmy skurwiły
	2nd	skurwiłeś, -(e)ś skurwił	skurwiłaś, -(e)ś skurwiła	skurwiłoś, -(e)ś skurwiło	skurwiliście, -(e)ście skurwili	skurwiłyście, -(e)ście skurwiły
	3rd	skurwił	skurwiła	skurwiło	skurwili	skurwiły
	impersonal	skurwiono
conditional	1st	skurwiłbym, bym skurwił	skurwiłabym, bym skurwiła	skurwiłobym, bym skurwiło	skurwilibyśmy, byśmy skurwili	skurwiłybyśmy, byśmy skurwiły
	2nd	skurwiłbyś, byś skurwił	skurwiłabyś, byś skurwiła	skurwiłobyś, byś skurwiło	skurwilibyście, byście skurwili	skurwiłybyście, byście skurwiły
	3rd	skurwiłby, by skurwił	skurwiłaby, by skurwiła	skurwiłoby, by skurwiło	skurwiliby, by skurwili	skurwiłyby, by skurwiły
	impersonal	skurwiono by
imperative	1st	niech skurwię			skurwmy
	2nd	skurw			skurwcie
	3rd	niech skurwi			niech skurwią
anterior adverbial participle		skurwiwszy
verbal noun		skurwienie

Further reading

• skurwić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• skurwić in Polish dictionaries at PWN