skurður

Icelandic

Etymology

From Old Norse skurðr, from Proto-Germanic *skurdiz.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈskʏrðʏr/
• Rhymes: -ʏrðʏr

Noun

skurður m (genitive singular skurðar, nominative plural skurðir)

1. the act of cutting something
2. cut, wound

   Synonyms: sár, und

3. incision
4. ditch, canal
5. (medicine) operation

   Synonyms: uppskurður, skurðaðgerð

Declension

Declension of skurður (masculine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	skurður	skurðurinn	skurðir	skurðirnir
accusative	skurð	skurðinn	skurði	skurðina
dative	skurði	skurðinum	skurðum	skurðunum
genitive	skurðar	skurðarins	skurða	skurðanna

Derived terms

• afskurður (“cutting off; offcut”)
• botnlangaskurður (“appendectomy”)
• hvalskurður (“flensing”)
• líkskurður (“dissection”)
• niðurskurður (“cut, reduction”)
• skipaskurður (“navigable canal”)
• skurðaðgerð (“operation”)
• skurðarborð (“operating table”)
• skurðdeild (“surgical ward”)
• skurðflötur (“section”)
• skurðgoð (“idol”)
• skurðgrafa (“digger, excavator”)
• skurðgröftur (“ditch-digging”)
• skurðlæknir (“surgeon”)
• skurðpunktur (“point of intersection”)
• skurðstofa (“operating theatre”)
• umskurður (“circumcision”)
• uppskurður (“operation”)
• úrskurður (“decision, judgement”)
• útskurður (“carving”)
• þverskurður (“cross-section”)

Related terms

• skera (“to cut”)