skorzec

See also: Skórzec

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *skvorьcь.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /skɔr̝ɛt͡s/
• IPA^(key): (15^th CE) /skɔr̝ɛt͡s/

Noun

skorzec m animacy unattested

1. (attested in Lesser Poland, Greater Poland) starling

   Synonym: szpak

   • 1876-1929 [c. 1455], Vatroslav Jagić, editor, Archiv für slavische Philologie‎^[1], volume XIV, Miechów, Kruchowo, page 495:

     Skorzec sturnus

     [Skorzec sturnus]

Descendants

• Polish: skorzec (obsolete)

Further reading

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “skorzec”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Alternative forms

• skorzek, skorzeń

Etymology

Inherited from Old Polish skorzec.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈskɔ.ʐɛt͡s/
• Rhymes: -ɔʐɛt͡s
• Syllabification: sko‧rzec

Noun

skorzec m animal

1. (obsolete) starling

   Synonym: szpak

Declension

Declension of skorzec

	singular	plural
nominative	skorzec	skorce
genitive	skorca	skorców
dative	skorcowi	skorcom
accusative	skorca	skorce
instrumental	skorcem	skorcami
locative	skorcu	skorcach
vocative	skorcu	skorce

Related terms

nouns

• skorek
• skwar

 

verb

• skwierczeć

 

Further reading

• skorzec in Polish dictionaries at PWN
• Słownik etymologiczny języka polskiego/skorzec on the Polish Wikisource.Wikisource ^pl