skiën

See also: skien and Skien

Dutch

Etymology

From ski +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈski.jə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ski‧en
• Rhymes: -iən

Verb

skiën

1. to ski (to move on skis)

Conjugation

Conjugation of skiën (weak)
infinitive	skiën
past singular	skiede
past participle	geskied
infinitive	skiën
gerund	skiën n
	present tense	past tense
1st person singular	ski	skiede
2nd person sing. (jij)	skiet, ski2	skiede
2nd person sing. (u)	skiet	skiede
2nd person sing. (gij)	skiet	skiede
3rd person singular	skiet	skiede
plural	skiën	skieden
subjunctive sing.1	skië	skiede
subjunctive plur.1	skiën	skieden
imperative sing.	ski
imperative plur.1	skiet
participles	skiënd	geskied
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• alpineskiën
• waterskiën