skarłowacieć

Polish

Etymology

From s- +‎ karłowacieć. First attested in 1805.

Pronunciation

• IPA^(key): /skar.wɔˈva.t͡ɕɛt͡ɕ/
• Rhymes: -at͡ɕɛt͡ɕ
• Syllabification: skar‧ło‧wa‧cieć

Verb

skarłowacieć pf (imperfective karłowacieć)

1. (intransitive) to dwarf (to become smaller due to a loss of an ability to grow)

   Synonyms: skarleć, znikczemnieć

2. (intransitive, literary) to become stunted (to regress in development, losing one's previous size, weight and significance)

   Synonyms: skarleć, znikczemnieć

Conjugation

Conjugation of skarłowacieć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		skarłowacieć
future tense	1st	skarłowacieję			skarłowaciejemy
	2nd	skarłowaciejesz			skarłowaciejecie
	3rd	skarłowacieje			skarłowacieją
	impersonal	skarłowacieje się
past tense	1st	skarłowaciałem, -(e)m skarłowaciał	skarłowaciałam, -(e)m skarłowaciała	skarłowaciałom, -(e)m skarłowaciało	skarłowacieliśmy, -(e)śmy skarłowacieli	skarłowaciałyśmy, -(e)śmy skarłowaciały
	2nd	skarłowaciałeś, -(e)ś skarłowaciał	skarłowaciałaś, -(e)ś skarłowaciała	skarłowaciałoś, -(e)ś skarłowaciało	skarłowacieliście, -(e)ście skarłowacieli	skarłowaciałyście, -(e)ście skarłowaciały
	3rd	skarłowaciał	skarłowaciała	skarłowaciało	skarłowacieli	skarłowaciały
	impersonal	skarłowaciano
conditional	1st	skarłowaciałbym, bym skarłowaciał	skarłowaciałabym, bym skarłowaciała	skarłowaciałobym, bym skarłowaciało	skarłowacielibyśmy, byśmy skarłowacieli	skarłowaciałybyśmy, byśmy skarłowaciały
	2nd	skarłowaciałbyś, byś skarłowaciał	skarłowaciałabyś, byś skarłowaciała	skarłowaciałobyś, byś skarłowaciało	skarłowacielibyście, byście skarłowacieli	skarłowaciałybyście, byście skarłowaciały
	3rd	skarłowaciałby, by skarłowaciał	skarłowaciałaby, by skarłowaciała	skarłowaciałoby, by skarłowaciało	skarłowacieliby, by skarłowacieli	skarłowaciałyby, by skarłowaciały
	impersonal	skarłowaciano by
imperative	1st	niech skarłowacieję			skarłowaciejmy
	2nd	skarłowaciej			skarłowaciejcie
	3rd	niech skarłowacieje			niech skarłowacieją
anterior adverbial participle		skarłowaciawszy
verbal noun		skarłowacenie

Further reading

• skarłowacieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• skarłowacieć in Polish dictionaries at PWN
• Aleksander Zdanowicz (1861) “skarłowaciéć”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1915), “skarłowacieć”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 6, Warsaw, page 134
• skarłowacieć in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego