skaga

Icelandic

Etymology

From Old Norse skaga.

Verb

skaga

1. to protrude

Conjugation

skaga — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að skaga
supine (sagnbót)		skagað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skagandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skaga	við skögum	present (nútíð)	ég skagaði	við sköguðum
	þú skagar	þið skagið		þú skagir	þið skagið
	hann, hún, það skagar	þeir, þær, þau skaga		hann, hún, það skagi	þeir, þær, þau skagi
past (þátíð)	ég skagaði	við sköguðum	past (þátíð)	ég skagaði	við sköguðum
	þú skagaðir	þið sköguðuð		þú skagaðir	þið sköguðuð
	hann, hún, það skagaði	þeir, þær, þau sköguðu		hann, hún, það skagaði	þeir, þær, þau sköguðu
imperative (boðháttur)	skaga (þú)	skagið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skagaðu	skagiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

{{{30}}} — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að {{{30}}}
supine (sagnbót)		{{{31}}}
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skagandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég {{{32}}}	við {{{33}}}	present (nútíð)	ég {{{34}}}	við {{{35}}}
	þú {{{36}}}	þið {{{37}}}		þú {{{38}}}	þið {{{39}}}
	hann, hún, það {{{40}}}	þeir, þær, þau {{{41}}}		hann, hún, það {{{42}}}	þeir, þær, þau {{{43}}}
past (þátíð)	ég {{{44}}}	við {{{45}}}	past (þátíð)	ég {{{46}}}	við {{{47}}}
	þú {{{48}}}	þið {{{49}}}		þú {{{50}}}	þið {{{51}}}
	hann, hún, það {{{52}}}	þeir, þær, þau {{{53}}}		hann, hún, það {{{54}}}	þeir, þær, þau {{{55}}}
imperative (boðháttur)	{{{56}}} (þú)	{{{57}}} (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	{{{56}}}u	{{{57}}}i *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

{{{59}}} — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	{{{59}}}	{{{60}}}	{{{61}}}		{{{62}}}	{{{63}}}	{{{64}}}
accusative (þolfall)	{{{65}}}	{{{66}}}	{{{67}}}		{{{68}}}	{{{69}}}	{{{70}}}
dative (þágufall)	{{{71}}}	{{{72}}}	{{{73}}}		{{{74}}}	{{{75}}}	{{{76}}}
genitive (eignarfall)	{{{77}}}	{{{78}}}	{{{79}}}		{{{80}}}	{{{81}}}	{{{82}}}
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	{{{83}}}	{{{84}}}	{{{85}}}		{{{86}}}	{{{87}}}	{{{88}}}
accusative (þolfall)	{{{89}}}	{{{90}}}	{{{91}}}		{{{92}}}	{{{93}}}	{{{94}}}
dative (þágufall)	{{{95}}}	{{{96}}}	{{{97}}}		{{{98}}}	{{{99}}}	{{{100}}}
genitive (eignarfall)	{{{101}}}	{{{102}}}	{{{103}}}		{{{104}}}	{{{105}}}	{{{106}}}

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

• skage

Etymology

From Old Norse skaga.

Pronunciation

• IPA^(key): /skaːɡa/

Verb

skaga (present tense skagar, past tense skaga, past participle skaga, passive infinitive skagast, present participle skagande, imperative skaga/skag)

1. to protrude

Synonyms

• stikka fram
• raga opp

Derived terms

• skage

Further reading

• “skaga” in The Nynorsk Dictionary.

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *skag- (“to emerge, stick out”), from Proto-Indo-European *(s)kek-, *(s)keg- (“to jump, skip, move, hurry”). See also modern English shag.

Noun

skaga

1. inflection of skagi:
   1. indefinite oblique singular
   2. indefinite accusative/genitive plural

Verb

skaga

1. to jut out

Declension

Conjugation of skaga — active (weak class 3)

infinitive	skaga
present participle	skagandi
past participle	skagaðr
indicative	present	past
1st-person singular	skagi	skagða
2nd-person singular	skagir	skagðir
3rd-person singular	skagir	skagði
1st-person plural	skǫgum	skǫgðum
2nd-person plural	skagið	skǫgðuð
3rd-person plural	skaga	skǫgðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	skaga	skegða
2nd-person singular	skagir	skegðir
3rd-person singular	skagi	skegði
1st-person plural	skagim	skegðim
2nd-person plural	skagið	skegðið
3rd-person plural	skagi	skegði
imperative	present
2nd-person singular	skag
1st-person plural	skǫgum
2nd-person plural	skagið

Conjugation of skaga — mediopassive (weak class 3)

infinitive	skagask
present participle	skagandisk
past participle	skagazk
indicative	present	past
1st-person singular	skǫgumk	skǫgðumk
2nd-person singular	skagisk	skagðisk
3rd-person singular	skagisk	skagðisk
1st-person plural	skǫgumsk	skǫgðumsk
2nd-person plural	skagizk	skǫgðuzk
3rd-person plural	skagask	skǫgðusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	skagumk	skegðumk
2nd-person singular	skagisk	skegðisk
3rd-person singular	skagisk	skegðisk
1st-person plural	skagimsk	skegðimsk
2nd-person plural	skagizk	skegðizk
3rd-person plural	skagisk	skegðisk
imperative	present
2nd-person singular	skagsk
1st-person plural	skǫgumsk
2nd-person plural	skagizk

Descendants

• Icelandic: skaga
• Norwegian Nynorsk: skage, skaga

References

• “skaga”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press