sjóður

Icelandic

Etymology

From Old Norse sjóðr, from Proto-Germanic *seudaz, cognate with Lithuanian siūdas. Originally a nominalized past participle of Proto-Indo-European *syuh₁- (“to sew”) (Proto-Germanic *siwjaną).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsjouːðʏr/

  Rhymes: -ouːðʏr

Noun

sjóður m (genitive singular sjóðs, nominative plural sjóðir)

1. money bag
2. fund

Declension

Declension of sjóður (masculine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	sjóður	sjóðurinn	sjóðir	sjóðirnir
accusative	sjóð	sjóðinn	sjóði	sjóðina
dative	sjóði	sjóðinum, sjóðnum	sjóðum	sjóðunum
genitive	sjóðs	sjóðsins	sjóða	sjóðanna

References

• Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)