sjóður

Icelandic

Etymology

From Old Norse sjóðr, from Proto-Germanic *seudaz, cognate with Lithuanian siūdas. Originally a nominalized past participle of Proto-Indo-European *syuh₁- (“to sew”) (Proto-Germanic *siwjaną).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsjouːðʏr/

  Rhymes: -ouːðʏr

Noun

sjóður m (genitive singular sjóðs, nominative plural sjóðir)

1. money bag
2. fund

Declension

declension of sjóður

m-s2	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	sjóður	sjóðurinn	sjóðir	sjóðirnir
accusative	sjóð	sjóðinn	sjóði	sjóðina
dative	sjóði	sjóðinum / sjóðnum	sjóðum	sjóðunum
genitive	sjóðs	sjóðsins	sjóða	sjóðanna

References

• Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)