sjálfvirkur

Icelandic

Etymology

From sjálfur (“self”) +‎ virkur (“active”).

Adjective

sjálfvirkur (comparative sjálfvirkari, superlative sjálfvirkastur)

1. automatic

Declension

positive forms of sjálfvirkur

strong declension (indefinite)	singular	masculine	feminine	neuter
	nominative	sjálfvirkur	sjálfvirk	sjálfvirkt
	accusative	sjálfvirkan	sjálfvirka
	dative	sjálfvirkum	sjálfvirkri	sjálfvirku
	genitive	sjálfvirks	sjálfvirkrar	sjálfvirks
	plural	masculine	feminine	neuter
	nominative	sjálfvirkir	sjálfvirkar	sjálfvirk
	accusative	sjálfvirka
	dative	sjálfvirkum
	genitive	sjálfvirkra
weak declension (definite)	singular	masculine	feminine	neuter
	nominative	sjálfvirki	sjálfvirka	sjálfvirka
	acc/dat/gen	sjálfvirka	sjálfvirku
	plural (all-case)	sjálfvirku

comparative forms of sjálfvirkur

weak declension (definite)		masculine	feminine	neuter
	singular (all-case)	sjálfvirkari	sjálfvirkari	sjálfvirkara
	plural (all-case)	sjálfvirkari

superlative forms of sjálfvirkur

strong declension (indefinite)	singular	masculine	feminine	neuter
	nominative	sjálfvirkastur	sjálfvirkust	sjálfvirkast
	accusative	sjálfvirkastan	sjálfvirkasta
	dative	sjálfvirkustum	sjálfvirkastri	sjálfvirkustu
	genitive	sjálfvirkasts	sjálfvirkastrar	sjálfvirkasts
	plural	masculine	feminine	neuter
	nominative	sjálfvirkastir	sjálfvirkastar	sjálfvirkust
	accusative	sjálfvirkasta
	dative	sjálfvirkustum
	genitive	sjálfvirkastra
weak declension (definite)	singular	masculine	feminine	neuter
	nominative	sjálfvirkasti	sjálfvirkasta	sjálfvirkasta
	acc/dat/gen	sjálfvirkasta	sjálfvirkustu
	plural (all-case)	sjálfvirkustu

Derived terms

• alsjálfvirkur m, alsjálfvirk f, alsjálfvirkt n

  alsjálfvirkt skotvopn n

• hálfsjálfvirkur m, hálfsjálfvirk f, hálfsjálfvirkt n

  hálfsjálfvirk skotvopn n

• sjálfvirkni f