sijpelen

Dutch

Etymology

A frequentative with suffix -elen of early modern sijpen (“to drip”), from Proto-West Germanic *sīpan, from Middle Dutch sīpen, from Proto-Germanic *sīpaną (compare English seep), from Proto-Indo-European *seib, *sib- (“to pour out, drip, trickle”) (compare Latin sēbum (“suet, tallow”), Ancient Greek εἴβω (eíbō, “to drop, drip”)).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsɛi̯.pə.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: sij‧pe‧len

Verb

sijpelen

1. to trickle, to seep

Conjugation

Conjugation of sijpelen (weak)
infinitive	sijpelen
past singular	sijpelde
past participle	gesijpeld
infinitive	sijpelen
gerund	sijpelen n
	present tense	past tense
1st person singular	sijpel	sijpelde
2nd person sing. (jij)	sijpelt, sijpel2	sijpelde
2nd person sing. (u)	sijpelt	sijpelde
2nd person sing. (gij)	sijpelt	sijpelde
3rd person singular	sijpelt	sijpelde
plural	sijpelen	sijpelden
subjunctive sing.1	sijpele	sijpelde
subjunctive plur.1	sijpelen	sijpelden
imperative sing.	sijpel
imperative plur.1	sijpelt
participles	sijpelend	gesijpeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Afrikaans: sypel
• → Papiamentu: sipel, ziepel, zipel

References

• Etymologiebank entry