siedlić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Old Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Proto-Slavic *sedliti.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): (10th–15th CE) /ɕɛdlʲit͡ɕ/
  • IPA(key): (15th CE) /ɕɛdlʲit͡ɕ/

Verb

[edit]

siedlić impf

  1. (attested in Masovia) to settle (to move (people) to (a land or territory), so as to colonize it; to cause (people) to take residence in (a place))
    Synonym: osadzać
    • 1879 [1433], Jan Tadeusz Lubomirski, editor, Księga ziemi czerskiej 1404-1425. Liber terrae Cernensis[1], Masovia, page LXXXI:
      Jacom ya wstal oth Jana o tha krzywda, yze ma na Godi nye szedlyl
      [Jakom ja wstał ot Jana o tę krzywdę, iże mie na Gody nie siedlił]
[edit]
verb
nouns

Descendants

[edit]
  • Polish: siedlić (obsolete)

References

[edit]
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “siedlić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN