septinuba
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]From septem (“seven”) + nūbō (“I get married to”).
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /sepˈti.nu.ba/, [s̠ɛpˈt̪ɪnʊbä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /sepˈti.nu.ba/, [sepˈt̪iːnubä]
Noun
[edit]septinubus (feminine septinuba, neuter septinubum); first/second-declension adjective
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | septinubus | septinuba | septinubum | septinubī | septinubae | septinuba | |
Genitive | septinubī | septinubae | septinubī | septinubōrum | septinubārum | septinubōrum | |
Dative | septinubō | septinubō | septinubīs | ||||
Accusative | septinubum | septinubam | septinubum | septinubōs | septinubās | septinuba | |
Ablative | septinubō | septinubā | septinubō | septinubīs | |||
Vocative | septinube | septinuba | septinubum | septinubī | septinubae | septinuba |
References
[edit]- septinuba in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- septinuba in Georges, Karl Ernst, Georges, Heinrich (1913–1918) Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch, 8th edition, volume 2, Hahnsche Buchhandlung
- “septinuba”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press