seminalis
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /seː.miˈnaː.lis/, [s̠eːmɪˈnäːlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /se.miˈna.lis/, [semiˈnäːlis]
Adjective
[edit]sēminālis (neuter sēmināle); third-declension two-termination adjective
- (relational) seed
- Columella, De re rustica.
- Viciae seminalis modios quinque vel sex
- Five or six of seed-vetch
- Columella, De re rustica.
- seminal
- Augustine, Confessions.
- sed iam erat natura seminalis ex qua propagaremur
- But there already was the seminal nature from which we were to be generated.
- Augustine, Confessions.
Declension
[edit]Third-declension two-termination adjective.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | sēminālis | sēmināle | sēminālēs | sēminālia | |
genitive | sēminālis | sēminālium | |||
dative | sēminālī | sēminālibus | |||
accusative | sēminālem | sēmināle | sēminālēs sēminālīs |
sēminālia | |
ablative | sēminālī | sēminālibus | |||
vocative | sēminālis | sēmināle | sēminālēs | sēminālia |
Descendants
[edit]References
[edit]- “seminalis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- seminalis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.