schrijnen
Jump to navigation
Jump to search
Dutch
[edit]Pronunciation
[edit]Etymology 1
[edit](This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Verb
[edit]schrijnen
Conjugation
[edit]Conjugation of schrijnen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | schrijnen | |||
past singular | schrijnde | |||
past participle | geschrijnd | |||
infinitive | schrijnen | |||
gerund | schrijnen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | schrijn | schrijnde | ||
2nd person sing. (jij) | schrijnt, schrijn2 | schrijnde | ||
2nd person sing. (u) | schrijnt | schrijnde | ||
2nd person sing. (gij) | schrijnt | schrijnde | ||
3rd person singular | schrijnt | schrijnde | ||
plural | schrijnen | schrijnden | ||
subjunctive sing.1 | schrijne | schrijnde | ||
subjunctive plur.1 | schrijnen | schrijnden | ||
imperative sing. | schrijn | |||
imperative plur.1 | schrijnt | |||
participles | schrijnend | geschrijnd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |
Etymology 2
[edit]See the etymology of the corresponding lemma form.
Noun
[edit]schrijnen