schoonmaken

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsxoː(n)ˌmaː.kə(n)/, (Netherlands) [ˈsxoʊ̯(n)ˌmaː.kə(n)]

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: schoon‧ma‧ken

Etymology 1

From Middle Dutch schoonmaken, equivalent to schoon (“clean”) +‎ maken (“to make”).

Verb

schoonmaken

1. to clean

   Synonyms: reinigen, kuisen, opkuisen, opschonen, (rare) schonen

   Vandaag maakt Stefan zijn huis schoon. ― Today, Stefan is cleaning his house.

Conjugation

Conjugation of schoonmaken (weak, separable)
infinitive	schoonmaken
past singular	maakte schoon
past participle	schoongemaakt
infinitive	schoonmaken
gerund	schoonmaken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	maak schoon	maakte schoon	schoonmaak	schoonmaakte
2nd person sing. (jij)	maakt schoon, maak schoon2	maakte schoon	schoonmaakt	schoonmaakte
2nd person sing. (u)	maakt schoon	maakte schoon	schoonmaakt	schoonmaakte
2nd person sing. (gij)	maakt schoon	maakte schoon	schoonmaakt	schoonmaakte
3rd person singular	maakt schoon	maakte schoon	schoonmaakt	schoonmaakte
plural	maken schoon	maakten schoon	schoonmaken	schoonmaakten
subjunctive sing.1	make schoon	maakte schoon	schoonmake	schoonmaakte
subjunctive plur.1	maken schoon	maakten schoon	schoonmaken	schoonmaakten
imperative sing.	maak schoon
imperative plur.1	maakt schoon
participles	schoonmakend	schoongemaakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• schoonmaak
• schoonmaakster
• schoonmaker

 

Descendants

• Berbice Creole Dutch: maskono
• Negerhollands: maak skoon
• Skepi Creole Dutch: mascone

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

schoonmaken

1. plural of schoonmaak

Anagrams

• maken schoon