samenspannen

Dutch

Etymology

From samen +‎ spannen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsaː.mə(n)ˌspɑ.nə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: sa‧men‧span‧nen

Verb

samenspannen

1. (intransitive) to conspire [with tegen ‘against’] [with met ‘with’]

Conjugation

Conjugation of samenspannen (weak with strong past participle, separable)
infinitive	samenspannen
past singular	spande samen
past participle	samengespannen
infinitive	samenspannen
gerund	samenspannen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	span samen	spande samen	samenspan	samenspande
2nd person sing. (jij)	spant samen, span samen2	spande samen	samenspant	samenspande
2nd person sing. (u)	spant samen	spande samen	samenspant	samenspande
2nd person sing. (gij)	spant samen	spande samen	samenspant	samenspande
3rd person singular	spant samen	spande samen	samenspant	samenspande
plural	spannen samen	spanden samen	samenspannen	samenspanden
subjunctive sing.1	spanne samen	spande samen	samenspanne	samenspande
subjunctive plur.1	spannen samen	spanden samen	samenspannen	samenspanden
imperative sing.	span samen
imperative plur.1	spant samen
participles	samenspannend	samengespannen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• samenspanning

Descendants

• → Indonesian: mufakat jahat (calque)

Further reading

• Matthias de Vries, Lambert Allard te Winkel (1864) “samenspannen”, in Woordenboek der Nederlandsche Taal, published 2001