sýna

See also: syna

Faroese

Etymology

From Old Norse sýna

Verb

sýna (third person singular past indicative sýndi, supine sýnt)

1. to show

Conjugation

Conjugation of sýna (group v-1)

infinitive	sýna
supine	sýnt
	present	past
first singular	sýni	sýndi
second singular	sýnir	sýndi
third singular	sýnir	sýndi
plural	sýna	sýndu
participle (a7)1	sýnandi	sýndur
	imperative
singular	sýn!
plural	sýnið!

¹Only the past participle being declined.

Further reading

"sýna" at Sprotin.fo

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsiːna/

  Rhymes: -iːna

  Homophones: sína, Sína

Etymology 1

From Old Norse sýna.

Verb

sýna (weak verb, third-person singular past indicative sýndi, supine sýnt)

1. (ditransitive) to show

   Synonym: birta

   Að sýna manninum blaðið.

   To show the paper to the man.

2. (of art) to exhibit

   Hvenær sýnirðu verkin þín?

   When are you going to show your work?

3. (of a play) to give a performance

Conjugation

sýna — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að sýna
supine (sagnbót)		sýnt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		sýnandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég sýni	við sýnum	present (nútíð)	ég sýni	við sýnum
	þú sýnir	þið sýnið		þú sýnir	þið sýnið
	hann, hún, það sýnir	þeir, þær, þau sýna		hann, hún, það sýni	þeir, þær, þau sýni
past (þátíð)	ég sýndi	við sýndum	past (þátíð)	ég sýndi	við sýndum
	þú sýndir	þið sýnduð		þú sýndir	þið sýnduð
	hann, hún, það sýndi	þeir, þær, þau sýndu		hann, hún, það sýndi	þeir, þær, þau sýndu
imperative (boðháttur)	sýn (þú)	sýnið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	sýndu	sýniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

sýnast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að sýnast
supine (sagnbót)		sýnst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		sýnandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég sýnist	við sýnumst	present (nútíð)	ég sýnist	við sýnumst
	þú sýnist	þið sýnist		þú sýnist	þið sýnist
	hann, hún, það sýnist	þeir, þær, þau sýnast		hann, hún, það sýnist	þeir, þær, þau sýnist
past (þátíð)	ég sýndist	við sýndumst	past (þátíð)	ég sýndist	við sýndumst
	þú sýndist	þið sýndust		þú sýndist	þið sýndust
	hann, hún, það sýndist	þeir, þær, þau sýndust		hann, hún, það sýndist	þeir, þær, þau sýndust
imperative (boðháttur)	sýnst (þú)	sýnist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	sýnstu	sýnisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

sýndur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sýndur	sýnd	sýnt		sýndir	sýndar	sýnd
accusative (þolfall)	sýndan	sýnda	sýnt		sýnda	sýndar	sýnd
dative (þágufall)	sýndum	sýndri	sýndu		sýndum	sýndum	sýndum
genitive (eignarfall)	sýnds	sýndrar	sýnds		sýndra	sýndra	sýndra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sýndi	sýnda	sýnda		sýndu	sýndu	sýndu
accusative (þolfall)	sýnda	sýndu	sýnda		sýndu	sýndu	sýndu
dative (þágufall)	sýnda	sýndu	sýnda		sýndu	sýndu	sýndu
genitive (eignarfall)	sýnda	sýndu	sýnda		sýndu	sýndu	sýndu

Etymology 2

Noun

sýna f

1. indefinite genitive plural of sýn

Derived terms

• sýna af sér kæti (to act cheerful)
• sýna fram á (to prove)
• sýna hvar Davíð keypti ölið
• sýna í tvo heimana (to hold a knife to one's throat)
• sýna ljóslega (to manifest)
• sýnast (reflexive verb)

Old Norse

Etymology

From sýnn.

Verb

sýna (singular past indicative sýndi, plural past indicative sýndu, past participle sýndr)

1. to show

Conjugation

Conjugation of sýna — active (weak class 1)

infinitive	sýna
present participle	sýnandi
past participle	sýndr
indicative	present	past
1st-person singular	sýni	sýnda
2nd-person singular	sýnir	sýndir
3rd-person singular	sýnir	sýndi
1st-person plural	sýnum	sýndum
2nd-person plural	sýnið	sýnduð
3rd-person plural	sýna	sýndu
subjunctive	present	past
1st-person singular	sýna	sýnda
2nd-person singular	sýnir	sýndir
3rd-person singular	sýni	sýndi
1st-person plural	sýnim	sýndim
2nd-person plural	sýnið	sýndið
3rd-person plural	sýni	sýndi
imperative	present
2nd-person singular	sýn, sýni
1st-person plural	sýnum
2nd-person plural	sýnið

Conjugation of sýna — mediopassive (weak class 1)

infinitive	sýnask
present participle	sýnandisk
past participle	sýnzk
indicative	present	past
1st-person singular	sýnumk	sýndumk
2nd-person singular	sýnisk	sýndisk
3rd-person singular	sýnisk	sýndisk
1st-person plural	sýnumsk	sýndumsk
2nd-person plural	sýnizk	sýnduzk
3rd-person plural	sýnask	sýndusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	sýnumk	sýndumk
2nd-person singular	sýnisk	sýndisk
3rd-person singular	sýnisk	sýndisk
1st-person plural	sýnimsk	sýndimsk
2nd-person plural	sýnizk	sýndizk
3rd-person plural	sýnisk	sýndisk
imperative	present
2nd-person singular	sýnsk, sýnisk
1st-person plural	sýnumsk
2nd-person plural	sýnizk

Derived terms

• sýni n (“sight”)
• sýniliga (“visibly”, adverb)
• sýniligr (“visible, slightly, advisable”)
• sýning f (“showing, exhibition”)

Related terms

• sjá (“to see”)
• sjón, sýn f (“sight”)

Descendants

• Icelandic: sýna
• Faroese: sýna
• Norwegian Nynorsk: syna, syne; synast
• Norwegian Bokmål: synes
• Old Swedish: sȳna
  • Swedish: syna

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “sýna”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 425; also available at the Internet Archive