sókn

See also: sokn

Icelandic

Etymology

From Old Norse sókn, from Proto-Germanic *sōkniz. Related to sækja and saka.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈsouhkn̥]

Noun

sókn f (genitive singular sóknar, nominative plural sóknir)

1. attack, offensive
2. parish
3. petition, application
4. prosecution

Declension

Declension of sókn (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	sókn	sóknin	sóknir	sóknirnar
accusative	sókn	sóknina	sóknir	sóknirnar
dative	sókn	sókninni	sóknum	sóknunum
genitive	sóknar	sóknarinnar	sókna	sóknanna

Derived terms

• sóknarmaður (“parishioner; striker”)
• sóknarbarn (“parishioner”)
• sóknarnefnd (“parish council”)

Related terms

• umsókn (“application”)
• aðsókn (“attendance”)
• rannsókn (“investigation”)
• heimsókn (“visit”)