síga

See also: siga, sigà, sigā, siğa, and sigä

Faroese

Etymology

From Old Norse síga, from Proto-Germanic *sīganą. More at sie.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsʊiːja/

  Rhymes: -ʊiːja

  Homophone: síða

Verb

síga (third person singular past indicative seig, third person plural past indicative sigu, supine sigið)

1. (intransitive) to sink, slowly descend
2. (intransitive) to descend by rope (e.g. when fetching eggs from bird cliffs)
3. (transitive) to lower (someone) by rope
4. (intransitive) to subside

Icelandic

Etymology

From Old Norse síga, from Proto-Germanic *sīganą. More at sie.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsiːɣa/

  Rhymes: -iːɣa

Verb

síga (strong verb, third-person singular past indicative seig, third-person plural past indicative sigu, supine sigið)

1. (intransitive) to sink, to slowly descend

   Synonym: lækka

2. (intransitive, of land, mounds, etc.) to subside
3. (intransitive) to descend by rope (e.g. when fetching eggs from bird cliffs)
4. (intransitive) to prolapse, to move out of place; especially for an internal organ to protrude beyond its normal position

   Synonym: falla fram

Conjugation

síga — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að síga
supine (sagnbót)		sigið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		sígandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég síg	við sígum	present (nútíð)	ég sígi	við sígum
	þú sígur	þið sígið		þú sígir	þið sígið
	hann, hún, það sígur	þeir, þær, þau síga		hann, hún, það sígi	þeir, þær, þau sígi
past (þátíð)	ég seig / sé	við sigum	past (þátíð)	ég sigi	við sigjum
	þú seigst / sést	þið siguð		þú sigir	þið sigjuð
	hann, hún, það seig / sé	þeir, þær, þau sigu		hann, hún, það sigi	þeir, þær, þau sigju
imperative (boðháttur)	síg (þú)	sígið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	sígðu	sígiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

siginn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	siginn	sigin	sigið		signir	signar	sigin
accusative (þolfall)	siginn	signa	sigið		signa	signar	sigin
dative (þágufall)	signum	siginni	signu		signum	signum	signum
genitive (eignarfall)	sigins	siginnar	sigins		siginna	siginna	siginna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	signi	signa	signa		signu	signu	signu
accusative (þolfall)	signa	signu	signa		signu	signu	signu
dative (þágufall)	signa	signu	signa		signu	signu	signu
genitive (eignarfall)	signa	signu	signa		signu	signu	signu

Note: the past forms sé, sést are much less common than seig, seigst.

Derived terms

Derived terms

• láta undan síga (“to retreat”)
• sig
• það sígur á seinni hlutann (“it is getting close to the end”)
• það sígur á hann svefn (“he is falling asleep”)
• síga i bjarg (“to rappel down a cliff face”)
• það fór að síga í mig (“I started getting angry”)
• síga saman (“to collapse slowly”)
• siginn fiskur (“half-dried fish”)
• siginn (“past participle”)

References

• Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)