Jump to content

síga

From Wiktionary, the free dictionary
See also: siga, sigà, sigā, siğa, and sigä

Faroese

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Norse síga, from Proto-Germanic *sīganą. More at sie.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

síga (third person singular past indicative seig, third person plural past indicative sigu, supine sigið)

  1. (intransitive) to sink, slowly descend
  2. (intransitive) to descend by rope (e.g. when fetching eggs from bird cliffs)
  3. (transitive) to lower (someone) by rope
  4. (intransitive) to subside

Icelandic

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Norse síga, from Proto-Germanic *sīganą. More at sie.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

síga (strong verb, third-person singular past indicative seig, third-person plural past indicative sigu, supine sigið)

  1. (intransitive) to sink, to slowly descend
    Synonym: lækka
  2. (intransitive, of land, mounds, etc.) to subside
  3. (intransitive) to descend by rope (e.g. when fetching eggs from bird cliffs)
  4. (intransitive) to prolapse, to move out of place; especially for an internal organ to protrude beyond its normal position
    Synonym: falla fram

Conjugation

[edit]
síga – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur síga
supine sagnbót sigið
present participle
sígandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég síg seig / sígi sigi
þú sígur seigst / sést sígir sigir
hann, hún, það sígur seig / sígi sigi
plural við sígum sigum sígum sigjum
þið sígið siguð sígið sigjuð
þeir, þær, þau síga sigu sígi sigju
imperative boðháttur
singular þú síg (þú), sígðu
plural þið sígið (þið), sígiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
siginn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
siginn sigin sigið signir signar sigin
accusative
(þolfall)
siginn signa sigið signa signar sigin
dative
(þágufall)
signum siginni signu signum signum signum
genitive
(eignarfall)
sigins siginnar sigins siginna siginna siginna
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
signi signa signa signu signu signu
accusative
(þolfall)
signa signu signa signu signu signu
dative
(þágufall)
signa signu signa signu signu signu
genitive
(eignarfall)
signa signu signa signu signu signu

Note: the past forms , sést are much less common than seig, seigst.

Derived terms

[edit]

References

[edit]