rzyć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *ritь.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈʐɘt͡ɕ/

• (Lesser Poland):
  • (Goral):
    • (Żywiec) IPA^(key): /ˈr̝ɘt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɘt͡ɕ
• Syllabification: rzyć
• Homophones: żyć, żydź

Noun

rzyć f

1. (dated or dialectal, Żywiec) buttocks, ass

Declension

Declension of rzyć

	singular	plural
nominative	rzyć	rzycie
genitive	rzyci	rzyci
dative	rzyci	rzyciom
accusative	rzyć	rzycie
instrumental	rzycią	rzyciami
locative	rzyci	rzyciach
vocative	rzyci	rzycie

Derived terms

nouns

• białorzytka
• pasożyt

 

Further reading

• rzyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rzyć in Polish dictionaries at PWN
• Izydor Kopernicki (1875) “rzyć”, in Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności (I), volume 3, Kraków: Akademia Umiejętności, page 375