rumieniec

Polish

Etymology

From rumienić +‎ -iec.

Pronunciation

• IPA^(key): /ruˈmjɛ.ɲɛt͡s/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛt͡s
• Syllabification: ru‧mie‧niec

Noun

rumieniec m inan

1. blush (reddening of a person's face)

Declension

Declension of rumieniec

	singular	plural
nominative	rumieniec	rumieńce
genitive	rumieńca	rumieńców
dative	rumieńcowi	rumieńcom
accusative	rumieniec	rumieńce
instrumental	rumieńcem	rumieńcami
locative	rumieńcu	rumieńcach
vocative	rumieńcu	rumieńce

Related terms

adjective

• rumiany

 

Further reading

• rumieniec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rumieniec in Polish dictionaries at PWN