rucho

See also: rúcho

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *ruxo. By surface analysis, ruchać +‎ -o. First attested in 1389.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ruxɔ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ruxɔ/

Noun

rucho n

1. (attested in Greater Poland) robe, dress, vestment
   • 1959 [1389], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty poznańskie, volume I, number 58, Poznań:

     Jaco Janek slubil Beyatcze dacz rucha sza dzesancz grziwen

     [Jako Janek ślubił Biejatce dać rucha za dziesięć grzywien]

   • 1901 [1471], Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, volume V, page 88:

     Odmyenysta rucha mutatoria (in die illa auferet dominus... mutatoria et palliola Is 3, 22)

     [Odmienista rucha mutatoria (in die illa auferet dominus... mutatoria et palliola Is 3, 22)]

   • 1874-1891 [1471], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności‎^{[1], [2], [3]}, volume XXIV, page 379:

     Dyplois..., duplicata vestis, cuius vsus competit militibus, maxime Gallicis rucho sowithe

     [Dyplois..., duplicata vestis, cuius vsus competit militibus, maxime Gallicis rucho sowite]

2. curtain; bedspread
   • 1901 [1471], Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, volume V, page 18:

     In ora na kragynye rucha (facies in quinquaginta ansas in ora sagi unius Ex 26, 10)

     [In ora na krajinie rucha (facies in quinquaginta ansas in ora sagi unius Ex 26, 10)]

Descendants

• Polish: rucho

References

• Bańkowski, Andrzej (2000) “rucho I-IV”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “rucho”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish rucho. By surface analysis, ruchać +‎ -o.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈru.xɔ/

• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈru.xɔ/

• Rhymes: -uxɔ
• Syllabification: ru‧cho

Noun

rucho n

1. (obsolete) train (part of gown that is drawn along)

   Synonym: tren

2. (obsolete) veil (something hung up or spread out to hide or protect the face)

   Synonyms: opona, welon, zasłona

3. (obsolete) that which moves
4. (Middle Polish) robe, dress, vestment

   Synonym: szata

5. (Middle Polish) bedspread

   Synonym: narzuta

Declension

Declension of rucho

	singular	plural
nominative	rucho	rucha
genitive	rucha	ruch
dative	ruchu	ruchom
accusative	rucho	rucha
instrumental	ruchem	ruchami
locative	ruchu	ruchach
vocative	rucho	rucha

Further reading

• rucho in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “rucho”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “rucho”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “rucho”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “rucho”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 762