Jump to content

rușinăciune

From Wiktionary, the free dictionary

Romanian

[edit]

Etymology

[edit]

From rușina +‎ -ciune.

Noun

[edit]

rușinăciune f (plural rușinăciuni)

  1. abashment

Declension

[edit]
Declension of rușinăciune
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative rușinăciune rușinăciunea rușinăciuni rușinăciunile
genitive-dative rușinăciuni rușinăciunii rușinăciuni rușinăciunilor
vocative rușinăciune, rușinăciuneo rușinăciunilor

References

[edit]
  • rușinăciune in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN