ruń

See also: Appendix:Variations of "run"

Polish

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈruɲ/

• (Greater Poland):
  • (Kociewie) IPA^(key): /ˈruɲ/

• Rhymes: -uɲ
• Syllabification: ruń

Etymology 1

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Noun

ruń f

1. (literary) short, dense vegetation
2. (Kociewie) grass sprouting on a ploughed field

Declension

Declension of ruń

	singular
nominative	ruń
genitive	runi
dative	runi
accusative	ruń
instrumental	runią
locative	runi
vocative	runi

Related terms

nouns

• runko
• runo

verbs

• runić impf
• runieć impf

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

ruń

1. second-person singular imperative of runąć

Further reading

• ruń in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• ruń in Polish dictionaries at PWN
• Dr Nadmorski (Józef Łęgowski) (1889) “ruń”, in “Spis wyrazów właściwych gwarze malborskiej i kociewskiej”, in Wisła. Miesięcznik Geograficzno-Etnograficzny (in Polish), volume 3 z.4, page 747
• Gustaw Pobłocki (1887) “ruń”, in Słownik kaszubski z dodatkiem idyotyzmów chełmińskich i kociewskich (in Polish), 2 edition, Chełmno, page 157