rozwieść

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From roz- +‎ wieść.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

rozwieść pf (imperfective rozwodzić)

  1. (transitive) to divorce, to grant a divorce
  2. (reflexive with się) to divorce, to get a divorce [with z (+ instrumental) ‘from someone’]
  3. (reflexive with się) to ramble, to go on, to elaborate [with nad (+ instrumental) ‘about something’]

Conjugation

[edit]
Conjugation of rozwieść pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozwieść
future tense 1st rozwiodę rozwiedziemy
2nd rozwiedziesz rozwiedziecie
3rd rozwiedzie rozwiodą
impersonal rozwiedzie się
past tense 1st rozwiodłem,
-(e)m rozwiódł
rozwiodłam,
-(e)m rozwiodła
rozwiodłom,
-(e)m rozwiodło
rozwiedliśmy,
-(e)śmy rozwiedli
rozwiodłyśmy,
-(e)śmy rozwiodły
2nd rozwiodłeś,
-(e)ś rozwiódł
rozwiodłaś,
-(e)ś rozwiodła
rozwiodłoś,
-(e)ś rozwiodło
rozwiedliście,
-(e)ście rozwiedli
rozwiodłyście,
-(e)ście rozwiodły
3rd rozwiódł rozwiodła rozwiodło rozwiedli rozwiodły
impersonal rozwiedziono
conditional 1st rozwiódłbym,
bym rozwiódł
rozwiodłabym,
bym rozwiodła
rozwiodłobym,
bym rozwiodło
rozwiedlibyśmy,
byśmy rozwiedli
rozwiodłybyśmy,
byśmy rozwiodły
2nd rozwiódłbyś,
byś rozwiódł
rozwiodłabyś,
byś rozwiodła
rozwiodłobyś,
byś rozwiodło
rozwiedlibyście,
byście rozwiedli
rozwiodłybyście,
byście rozwiodły
3rd rozwiódłby,
by rozwiódł
rozwiodłaby,
by rozwiodła
rozwiodłoby,
by rozwiodło
rozwiedliby,
by rozwiedli
rozwiodłyby,
by rozwiodły
impersonal rozwiedziono by
imperative 1st niech rozwiodę rozwiedźmy
2nd rozwiedź rozwiedźcie
3rd niech rozwiedzie niech rozwiodą
passive adjectival participle rozwiedziony rozwiedziona rozwiedzione rozwiedzeni rozwiedzione
anterior adverbial participle rozwiódłszy
verbal noun rozwiedzenie

Further reading

[edit]
  • rozwieść in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozwieść in Polish dictionaries at PWN