rozplątać

See also: rozplatać, and rozpłatać

Polish

Etymology

From roz- +‎ plątać.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɔsˈplɔn.tat͡ɕ/
• Rhymes: -ɔntat͡ɕ
• Syllabification: roz‧plą‧tać

Verb

rozplątać pf (imperfective rozplątywać)

1. (transitive) to untangle, to unravel
2. (transitive, figurative) to simplify, to uncomplicate
3. (reflexive with się) to become untangled
4. (reflexive with się, figurative) to become simple

Conjugation

Conjugation of rozplątać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozplątać
future tense	1st	rozplączę			rozplączemy
	2nd	rozplączesz			rozplączecie
	3rd	rozplącze			rozplączą
	impersonal	rozplącze się
past tense	1st	rozplątałem, -(e)m rozplątał	rozplątałam, -(e)m rozplątała	rozplątałom, -(e)m rozplątało	rozplątaliśmy, -(e)śmy rozplątali	rozplątałyśmy, -(e)śmy rozplątały
	2nd	rozplątałeś, -(e)ś rozplątał	rozplątałaś, -(e)ś rozplątała	rozplątałoś, -(e)ś rozplątało	rozplątaliście, -(e)ście rozplątali	rozplątałyście, -(e)ście rozplątały
	3rd	rozplątał	rozplątała	rozplątało	rozplątali	rozplątały
	impersonal	rozplątano
conditional	1st	rozplątałbym, bym rozplątał	rozplątałabym, bym rozplątała	rozplątałobym, bym rozplątało	rozplątalibyśmy, byśmy rozplątali	rozplątałybyśmy, byśmy rozplątały
	2nd	rozplątałbyś, byś rozplątał	rozplątałabyś, byś rozplątała	rozplątałobyś, byś rozplątało	rozplątalibyście, byście rozplątali	rozplątałybyście, byście rozplątały
	3rd	rozplątałby, by rozplątał	rozplątałaby, by rozplątała	rozplątałoby, by rozplątało	rozplątaliby, by rozplątali	rozplątałyby, by rozplątały
	impersonal	rozplątano by
imperative	1st	niech rozplączę			rozplączmy
	2nd	rozplącz			rozplączcie
	3rd	niech rozplącze			niech rozplączą
passive adjectival participle		rozplątany	rozplątana	rozplątane	rozplątani	rozplątane
anterior adverbial participle		rozplątawszy
verbal noun		rozplątanie

Further reading

• rozplątać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozplątać in Polish dictionaries at PWN