rozmamrać

Polish

Etymology

From roz- +‎ mamrać.

Pronunciation

• (Masovia):
  • (Far Masovian) IPA^(key): /rɔzˈmam.rat͡ɕ/

Verb

rozmamrać pf (imperfective mamrać)

1. (transitive, Far Masovian) to jumble (to make a mess of something)

   Nie ogarnął zboża w śpi­chlerzu, tylko je rozmamrał. ― He didn't take care of the grain in the granary, he just tossed it around and made a mess.

Further reading

• Antoni Waga (1860) “mamrać”, in “Abecadłowy spis wyrazów ludowego języka w okolicach Łomży, Wizny i przyległych”, in Kazimierz Władysław Wóycicki, editor, Biblioteka Warszawska (in Polish), volume 2, Warsaw, page 754